Investering is de hoofdsleutel tot rijkdom en financiële vrijheid. Om te beleggen heeft u kennis nodig van de financiële markt of professionele hulp; anders loopt u het risico uw investering te verliezen. Het is niet alleen genoeg om te investeren; u moet verstandig leren beleggen, en soms is het beter om het geld gewoon toe te wijzen aan vertrouwde professionele entiteiten. Er zijn bepaalde entiteiten die de mogelijkheid hebben om de wereldmarkten aanzienlijk te beïnvloeden en economische landschappen vorm te geven. Dit zijn institutionele beleggers. Het zijn formidabele spelers die een groep financiële grootmachten vertegenwoordigen die op grote schaal opereren, met substantiële middelen en enorme invloed. Van pensioenfondsen en beleggingsfondsen tot verzekeringsmaatschappijen en staatsinvesteringsfondsen navigeren institutionele beleggers door het ingewikkelde web van wereldwijde financiën, waarbij hun acties zich uitstrekken over verschillende industrieën en economieën.
Wat zijn institutionele beleggers?
Institutionele investeerders verwijzen naar organisaties die grote sommen geld bundelen en in verschillende investeren financiële activa namens hun leden of klanten. Deze investeerders zijn entiteiten zoals pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen, onderlinge fondsen, hedge funds, schenkingen en stichtingen. Institutionele beleggers hebben vaak aanzienlijke eigendomsbelangen in beursgenoteerde bedrijven. Als gevolg hiervan hebben ze het potentieel om ccorporate governance en besluitvorming. Ze kunnen contact opnemen met het management van het bedrijf, stemmen over aandeelhoudersresoluties en pleiten voor wijzigingen in het bedrijfsbeleid om de aandeelhouderswaarde te maximaliseren.
In termen van investeringen hebben institutionele beleggingen doorgaans een beleggingshorizon op lange termijn, aangezien ze fondsen beheren namens individuen of organisaties met financiële langetermijndoelen, zoals pensioenfondsen of schenkingen. Dit langetermijnperspectief kan ertoe leiden dat ze beleggen in activa met een hogere volatiliteit maar potentieel hogere rendementen, zoals aandelen of private equity.
Soorten institutionele beleggers
Over het algemeen kunnen institutionele beleggingen worden onderverdeeld in verschillende typen op basis van hun organisatiestructuur en doelstellingen. De volgende zijn enkele van deze categorieën:
- Pensioenfondsen: Pensioenfondsen zijn over het algemeen fondsen die door werkgevers of overheden zijn opgericht om pensioenuitkeringen aan werknemers te verstrekken.
- Verzekeringsmaatschappijen: Verzekeringsmaatschappijen innen premies van polishouders en investeren het geld om rendement te genereren om claims uit te betalen.
- Beleggingsfondsen: Beleggingsfondsen zijn beleggingsvehikels die geld van meerdere individuele beleggers bundelen om te beleggen in een gediversifieerde effectenportefeuille.
- hedge Funds: Hedgefondsen zijn particulier beheerde beleggingsfondsen die agressievere beleggingsstrategieën nastreven en zich richten op vermogende particulieren en instellingen.
- Schenkingen: schenkingen worden doorgaans opgericht door onderwijsinstellingen, stichtingen of non-profitorganisaties om inkomsten te genereren ter ondersteuning van hun activiteiten of specifieke doelen.
Hoe beleggen ze?
Als het gaat om beleggen, gebruiken institutionele beleggers verschillende beleggingsstrategieën om hun financiële doelen te bereiken. De volgende zijn enkele van de meest populaire strategieën:
- Passief beleggen: Institutioneel beleggen kan kiezen voor passieve beleggingsstrategieën, zoals indexfondsen of exchange-traded funds (ETF's), die tot doel hebben de prestaties van een specifieke marktindex na te bootsen.
- Actief investeren: Actieve strategieën omvatten het actief beheren van een portefeuille door investeringsbeslissingen te nemen op basis van onderzoek, analyse en marktprognoses. Dit kan inhouden dat individuele aandelen, obligaties of andere activa worden geselecteerd.
- Alternatieve investeringen: Institutionele beleggers beleggen vaak een deel van hun portefeuilles in alternatieve beleggingen zoals private equity, durfkapitaal, onroerend goed, grondstoffen of hedgefondsen. Deze activa bieden het potentieel voor een hoger rendement, maar gaan ook gepaard met verhoogde risico's.
Invloed van institutionele beleggers op financiële markten
Institutionele beleggers hebben een grote invloed op de financiële markten vanwege de grote hoeveelheden kapitaal die zij beheren. Hun handelsactiviteiten kunnen markten in beweging brengen, vooral wanneer ze aanzienlijke hoeveelheden effecten kopen of verkopen. De beslissingen en strategieën van institutionele beleggers kunnen ook de aandelenkoersen en markttrends beïnvloeden. Hieronder volgen enkele belangrijke invloeden van institutioneel beleggen op financiële markten:
#1. Marktliquiditeit
Institutionele beleggers, zoals pensioenfondsen, onderlinge fondsen en verzekeringsmaatschappijen, handelen vaak in grote volumes. Hun substantiële handelsactiviteit kan de marktliquiditeit verbeteren door koop- en verkooporders aan te bieden, waardoor een efficiënte prijsontdekking en vlottere marktoperaties mogelijk worden.
#2. Prijsimpact
Wanneer institutionele beleggers aanzienlijke transacties uitvoeren, kunnen hun transacties de marktprijzen beïnvloeden. Grote koop- of verkooporders kunnen leiden tot prijsbewegingen, met name in minder liquide effecten of kleinere markten. Dit effect staat bekend als de prijsimpact of prijsdruk die wordt gegenereerd door de handelsactiviteiten van institutionele beleggers.
#3. Beleggingstrends
De investeringsbeslissingen en -strategieën van institutionele beleggers kunnen trends in de markt zetten. Hun beleggingskeuzes, zoals sectorallocaties of voorkeuren voor activaklassen, kunnen het bredere marktsentiment beïnvloeden en de marktdynamiek vormgeven. Andere marktdeelnemers kunnen deze beleggingstrends volgen of navolgen.
#3. Ondernemingsbestuur
Institutionele beleggers hebben vaak substantiële belangen in bedrijven, waardoor ze invloed kunnen uitoefenen op corporate governance-praktijken. Ze kunnen actief samenwerken met het management en de raden van bestuur en pleiten voor veranderingen in het bestuur, de beloning van bestuurders of praktijken op het gebied van milieu, maatschappij en bestuur (ESG). Het actieve aandeelhouderschap van institutionele beleggers kan van invloed zijn op de besluitvormingsprocessen van bedrijven.
#4. Marktstabilisatie
Deze beleggers, met name pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen, hebben een langetermijnbeleggingshorizon en zijn over het algemeen stabieler in hun beleggingsaanpak. Hun aanwezigheid op de markt kan bijdragen aan de stabiliteit ervan, aangezien ze een meer geduldige en minder reactieve benadering hebben van marktschommelingen in vergelijking met kortetermijnhandelaren of particuliere beleggers.
#5. Marktredement
De onderzoekscapaciteiten en middelen van institutionele beleggers stellen hen in staat om diepgaande analyses en waarderingen van effecten uit te voeren. Dit onderzoek kan de marktefficiëntie verbeteren door waardevolle informatie te verstrekken aan andere marktdeelnemers. Bovendien houden institutionele beleggingen zich vaak bezig met arbitragestrategieën om prijsinefficiënties te benutten, en zo bij te dragen aan marktefficiëntie.
#6. Kapitaaltoewijzing
Ze verdelen aanzienlijke hoeveelheden kapitaal over verschillende activaklassen en regio's. Hun investeringsbeslissingen beïnvloeden de kapitaalstroom op de financiële markten en beïnvloeden de prijsstelling van verschillende effecten, sectoren en regio's. Deze kapitaalallocatie kan verstrekkende gevolgen hebben voor investeringsmogelijkheden en economische ontwikkeling.
Raad Institutionele Beleggers
De Council of Institutional Investors is een non-profitorganisatie gevestigd in de Verenigde Staten. Het werd opgericht in 1985 en behartigt de belangen van institutionele beleggers. Het bestaat uit een divers lidmaatschap van openbare, vakbonds- en bedrijfspensioenfondsen, evenals andere institutionele investeerders zoals schenkingen en stichtingen.
De CII dient als een platform voor institutionele beleggers om samen te werken en te pleiten voor beleid dat de langetermijnbelangen van aandeelhouders beschermt en bevordert. Het biedt een forum voor leden om ideeën uit te wisselen, best practices te delen en gemeenschappelijke problemen aan te pakken met betrekking tot corporate governance, beloning van bestuurders, aandeelhoudersrechten en andere belangrijke kwesties.
Een van de belangrijkste doelstellingen van de CII is het bevorderen van sterke praktijken op het gebied van corporate governance bij beursgenoteerde bedrijven. De organisatie is van mening dat effectieve corporate governance essentieel is voor het creëren van aandeelhouderswaarde op de lange termijn. Het werkt actief samen met bedrijven, beleidsmakers en regelgevende instanties om bestuursnormen en -praktijken te beïnvloeden. De CII biedt haar leden ook middelen en advies over onderwerpen als de samenstelling van de raad van bestuur, de beloning van bestuurders en het stemmen door aandeelhouders.
Bovendien pleit de CII voor de rechten van aandeelhouders en werkt ze eraan om ervoor te zorgen dat investeerders een betekenisvolle stem hebben in de bedrijven waarvan ze eigenaar zijn. Het ondersteunt beleid dat de aandeelhoudersdemocratie bevordert, zoals toegang tot volmachten en stemmen bij meerderheid, waardoor aandeelhouders bestuurders kunnen benoemen en meer zeggenschap hebben over de besluitvorming van bedrijven.
De CII doet ook onderzoek, publiceert rapporten en organiseert conferenties en educatieve programma's om het bewustzijn en begrip van de rol van deze investeerders in corporate governance te bevorderen. Het werkt actief samen met regelgevende instanties en beleidsmakers om input te leveren over voorgestelde regelgeving en te pleiten voor investeringsvriendelijke hervormingen.
Vastgoed Institutionele Beleggers
Institutionele investeerders zorgen voor kapitaal, ervaring en stabiliteit op de vastgoedmarkt. Hun investeringen geven de sector een boost en stellen particulieren en organisaties in staat om te participeren op de vastgoedmarkt.
Wat is het verschil tussen banken en institutionele beleggers?
Banken en institutionele beleggers zijn afzonderlijke entiteiten in de financiële sector, hoewel ze zich met vergelijkbare activiteiten kunnen bezighouden. De belangrijkste verschillen tussen banken en institutionele beleggers worden hieronder beschreven:
#1. Aard en doel
Banks: Banken zijn financiële instellingen die een breed scala aan diensten leveren aan particulieren, bedrijven en overheden. Ze accepteren deposito's, bieden leningen aan, faciliteren betalingen, geven creditcards uit en bieden verschillende financiële producten en diensten aan. Hun primaire functie is om op te treden als tussenpersoon tussen deposanten en leners, en de geldstroom in de economie te beheren.
Institutionele beleggers: Institutionele beleggers zijn entiteiten die grote sommen geld van individuen, bedrijven of andere organisaties bundelen om te investeren in verschillende financiële activa. Hun doel is het genereren van rendement namens hun klanten of begunstigden. Institutionele beleggers zijn onder meer pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen, onderlinge fondsen, hedgefondsen, schenkingen en staatsinvesteringsfondsen.
#2. Kernactiviteiten
Banks: Banken houden zich bezig met activiteiten zoals het aannemen van deposito's, het verstrekken van leningen, het overmaken van geld, het verstrekken van kredieten, het verstrekken van financieel advies en het faciliteren van transacties. Ze hebben ook filialen en bieden een breed scala aan financiële producten en diensten, zoals betaal- en spaarrekeningen, hypotheken, persoonlijke en zakelijke leningen en beleggingsadvies.
Institutionele beleggers: Institutionele beleggers richten zich voornamelijk op het beleggen van fondsen namens hun klanten of begunstigden. Ze voeren onderzoek, analyse en portefeuillebeheer uit om investeringsbeslissingen te nemen. Institutionele beleggers kunnen beleggen in aandelen, obligaties, onroerend goed, grondstoffen, private equity, durfkapitaal of andere activaklassen, afhankelijk van hun beleggingsstrategieën en -doelstellingen.
#3. Regulatie
Banks: Banken zijn onderworpen aan uitgebreide regulering en toezicht door overheidsinstanties, zoals centrale banken en financiële regelgevende instanties. Deze regelgeving heeft tot doel de financiële stabiliteit te handhaven, de tegoeden van deposanten te beschermen, het witwassen van geld te voorkomen, eerlijke kredietpraktijken te waarborgen en de risico's in verband met bankactiviteiten te beheersen.
Institutionele beleggers: Institutionele beleggers zijn ook onderworpen aan regelgeving, maar de specifieke vereisten en het toezicht variëren afhankelijk van het rechtsgebied en het type instelling. Regelgevende instanties kunnen regels opleggen met betrekking tot openbaarmaking, risicobeheer, fiduciaire verantwoordelijkheden en investeringsrichtlijnen om de belangen van investeerders te beschermen en de marktintegriteit te behouden.
#4. Risicoprofielen
Banks: Banken worden geconfronteerd met verschillende soorten risico's, waaronder kredietrisico (wanbetaling door leners), liquiditeitsrisico (tekort aan middelen), renterisico, operationeel risico (intern falen) en regelgevingsrisico. Ze beheren deze risico's door middel van diversificatie, risicobeoordeling, vereisten voor kapitaaltoereikendheid en andere risicobeheerpraktijken.
Institutionele beleggers: Institutionele beleggers richten zich primair op het beheersen van de beleggingsrisico's van hun portefeuilles. Ze streven naar diversificatie, optimaliseren het rendement en balanceren de risicoposities over verschillende activaklassen en beleggingsstrategieën. De specifieke risico's waarmee institutionele beleggers worden geconfronteerd, zijn afhankelijk van de aard van hun investeringen, de marktomstandigheden en het risiconiveau dat zij bereid zijn te accepteren.
Wat zijn de 9 soorten institutionele beleggers?
De negen soorten institutionele beleggers die algemeen worden erkend in de financiële sector zijn de volgende:
- Pensioenfondsen
- Beleggingsfondsen
- Verzekeringsmaatschappijen
- Schenkingen en stichtingen
- Soevereine vermogensfondsen
- Investeringsbanken
- Commerciele banken
- hedge Funds
- Private equity-bedrijven
Hoe worden institutionele beleggers ook wel genoemd?
Over het algemeen staan institutionele beleggers bekend als olifanten. Het is best hilarisch, toch? Nou, het is gewoon een jargonterm die wordt gebruikt om grote investeerders te beschrijven. Van deze investeerders wordt aangenomen dat ze over de middelen beschikken om grootschalige transacties uit te voeren en markten te verplaatsen.
Wat zijn de twee belangrijkste soorten investeerders?
Particuliere beleggers en institutionele beleggers
Wie reguleert institutionele beleggers?
De Securities and Exchange Commission (SEC) in de Verenigde Staten stelt regels op met betrekking tot openbaarmaking, rapportage en fiduciaire verantwoordelijkheden voor institutionele beleggers. Institutionele beleggers zijn onderworpen aan diverse regelgeving en toezicht om hun belangen te beschermen en marktstabiliteit te waarborgen.
Hoe heten grote investeerders?
Grote beleggers worden vaak institutionele beleggers genoemd.
Wat is het verschil tussen particuliere beleggers en institutionele beleggers?
Particuliere beleggers zijn individuele beleggers die effecten verhandelen, zoals aandelen, obligaties of beleggingsfondsen, met hun persoonlijke fondsen. Ze beleggen doorgaans kleinere bedragen en nemen investeringsbeslissingen op basis van hun eigen onderzoek of advies van financiële adviseurs. Aan de andere kant zijn institutionele beleggers organisaties die grote hoeveelheden geld bijeenbrengen uit verschillende bronnen, waaronder pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen, schenkingen en onderlinge fondsen. Ze beleggen namens anderen en hebben professionele fondsbeheerders of beleggingsteams die toezicht houden op hun beleggingen.
- INSTITUTIONELE RECLAME: best practices met voorbeelden (bijgewerkt)
- PROJECTGOVERNANCE: Zijn er voordelen aan projectgovernance?
- PROJECTGOVERNANCE: Zijn er voordelen aan projectgovernance?
- Retailbeleggers: hoe u er een wordt?
Referenties
