Een manier om de impact van uw wetenschappelijk onderzoek te vergroten, is door betrokken te zijn bij het beleid. Dit kan nieuwe kansen creëren voor uzelf en uw onderzoek. De belangrijkste uitdagingen zijn te weten wanneer en hoe wetenschappelijke resultaten effectief naar het beleid moeten worden gecommuniceerd. We zullen het echter hebben over deze termen: beleidsvorming, het proces, de definitie, het systeem, de instellingen en de cyclus.
Wat is beleidsvorming?
Een beleid is een intentieverklaring en is in voltooiing als een procedure of protocol. Het is dus een weloverwogen systeem van principes om beslissingen te sturen en rationele resultaten te bereiken. Het kan echter ook verwijzen naar het proces van het nemen van belangrijke organisatorische beslissingen, inclusief het identificeren van verschillende alternatieven zoals programma's of uitgavenprioriteiten, en het kiezen hiervan op basis van de impact die ze zullen hebben.
Beleidsvorming is echter de activiteit van het beslissen over nieuw beleid, met name door een regering of politieke partij. Bij het maken van beleid zijn er soorten beleid die kunnen zijn:
- Regelgevend beleid: het zijn plannen die voorwaarden en beperkingen specificeren voor individueel of collectief gedrag. Bijvoorbeeld milieubescherming; migratiebeleid; consumentenbescherming.
- Herverdelend beleid: dit is beleid dat de verdeling van bestaande bronnen wijzigt. bijvoorbeeld Landhervorming; progressieve belastingheffing; welzijnsbeleid in meer algemene termen.
- Distributief beleid: dit is beleid dat nieuwe bronnen distribueert. Bijvoorbeeld Landbouw; sociale kwesties; publieke Werken; subsidies; belastingen.
Beleidsvormingsproces
Dit omvat het wetgevingsproces, dat behoorlijk complex kan zijn, met verschillende fasen voor het formuleren, opstellen van wetgeving, consultatie en het aannemen van wetten via commissies en overheidssystemen. Dit beleidsvormingsproces heeft invloed op de timing en mogelijkheden voor inbreng en invloed. Een door de overheid vastgesteld en uitgevoerd beleid doorloopt van begin tot eind verschillende fasen. Dit zijn agendavorming, formulering, goedkeuring, implementatie, evaluatie en beëindiging.
#1. Agenda-opbouw
Voordat beleid tot stand kan komen, moet er een probleem zijn dat de aandacht van de overheid vraagt. Is bijvoorbeeld een misdrijf. De Amerikaanse samenleving tolereert een bepaald niveau van misdaad; wanneer de misdaad echter dramatisch stijgt of naar verwachting dramatisch stijgt, wordt het een probleem voor beleidsmakers om aan te pakken. Specifieke gebeurtenissen kunnen een probleem op de agenda plaatsen. De overstroming van een stad in de buurt van een rivier roept de vraag op of huizen moeten worden goedgekeurd om in een uiterwaard te worden gebouwd?
#2. Formulering en goedkeuring
Beleidsformulering is het bedenken van een aanpak om een probleem op te lossen. Het congres, de uitvoerende macht, de rechtbanken en belangengroepen kunnen hierbij betrokken zijn. Er worden vaak verschillende voorstellen gedaan. Zo kan de president de ene benadering van immigratiehervorming hebben, en de leden van de oppositiepartij in het Congres misschien een andere. De formulering heeft een tastbaar resultaat: een wetsvoorstel gaat voordat het Congres of een regelgevende instantie voorgestelde regels opstelt. Daarom gaat het proces verder met adoptie. Een beleid wordt aangenomen wanneer het Congres wetgeving aanneemt, de regelgeving definitief wordt of het Hooggerechtshof een beslissing neemt in een zaak.
#3. Implementatie
De uitvoering of uitvoering van beleid wordt meestal gedaan door andere instellingen dan diegene die het hebben opgesteld en vastgesteld. Een wet geeft meestal slechts een globale schets van een beleid. Het Congres kan bijvoorbeeld betere waterkwaliteitsnormen opleggen, maar de Environmental Protection Agency (EPA) verstrekt de details over die normen en de procedures voor het meten van de naleving door middel van regelgeving.
Zoals eerder opgemerkt, heeft het Hooggerechtshof geen mechanisme om zijn beslissingen af te dwingen; andere takken van de overheid moeten haar besluiten uitvoeren. Succesvolle implementatie hangt dus af van de complexiteit van het beleid, afstemming tussen degenen die het beleid uitvoeren en naleving. De beslissing van het Hooggerechtshof in Brown v. Board of Education is een goed voorbeeld. De rechters realiseerden zich echter dat desegregatie een complexe kwestie was; ze gaven echter geen richtlijnen over hoe het "met alle opzettelijke snelheid" moest worden geïmplementeerd. Hier hing de implementatie af van de controle van de rechters van het circuit en van het hof van beroep en van lokale en staatsbestuursleden die vaak terughoudend waren om sociale verandering door te voeren.
#4. Evaluatie en beëindiging
Evaluatie betekent bepalen hoe goed een beleid werkt, en het is ook geen gemakkelijke taak. Daarom gebruiken mensen binnen en buiten de overheid meestal kosten-batenanalyses om het antwoord te vinden. De kosten-batenanalyse is dus gebaseerd op moeilijk te verkrijgen gegevens die onderhevig zijn aan verschillende, en soms tegenstrijdige, interpretaties.
Definitie van beleidsvorming
Per definitie is het het proces van het formuleren van beleid, vooral in de politiek. ze zijn ontworpen om gedefinieerde doelen te bereiken en oplossingen te bieden voor maatschappelijke problemen; maar in hun definitie kunnen ze worden opgevat als de belangrijkste output van politieke systemen. Hoewel het beleid in de definitie overheidsverklaringen zijn over wat het van plan is te doen of niet, inclusief wet, regelgeving, uitspraak, besluit of bevel.
Maar hoe komt dit beleid eigenlijk tot stand? aan de andere kant kan de definitie van beleidsvorming ook worden gedefinieerd als een meer specifieke term, die verwijst naar een lange reeks acties die worden uitgevoerd om maatschappelijke problemen op te lossen
Wat is het beleidsvormingssysteem?
Verschillende landen hebben nog verschillende wetgevingssystemen, die ook hun administratieve systeem zullen beïnvloeden. Er zijn ook verschillende rechtssystemen, namelijk: burgerlijk recht, gewoonterecht en religieus recht. Soms is er ook een geschreven grondwet voor het land, die geen wetgeving is, maar leidende beginselen voor het land geeft.
Het proces waardoor orde ontstaat en zich in de loop van de tijd ontwikkelt. Ook zorgen de belangen, problemen en zorgen van mensen voor politieke problemen voor beleidsmakers van de overheid. Daarom vormen deze problemen het systeem, wat op zijn beurt gevolgen heeft voor mensen, waardoor er meer interesse, problemen en zorgen ontstaan. Sommige landen maken ook deel uit van een groter beleidsvormingssysteem, dat kan bestaan uit samenwerking met een aantal landen, zoals de Southern African Development Community (SADC), de Afrikaanse Unie of de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties (ASEAN).
Bij het overwegen van het beleidsvormingssysteem moeten de volgende gebieden in overweging worden genomen.
- Administratieve en handhavingssystemen
- Het wetgevend systeem
- Beleidsvormingsprocessen
- Agenda-instelling: inclusief prioriteit van problemen
- Timings: inclusief eventuele plan 'windows'/kansen en timing voor input/invloed.
- Rol van onderzoek en input
- Rol van proefprojecten
- Relevante congressen/evenementen
- Rol en invloed van dienstverlening
Nu we klaar zijn met het beleidsvormingssysteem, laten we nu eens kijken naar de instellingen.
Wat zijn de beleidsvormende instellingen?
De takken van de overheid die belast zijn met het nemen van maatregelen op het gebied van politieke kwesties. De Amerikaanse grondwet heeft drie beleidsvormende instellingen opgericht: het congres, het presidentschap en de rechtbanken. Tegenwoordig is de macht van de autoriteit zo groot dat de meeste politicologen het als een vierde beleidsbepalende instelling beschouwen.
- Parlementair systeem
- federalisme
- wetgevende macht
- Uitvoerend
- Kastlamp
- Minister-president en zijn Raad van Ministers
- Nationale Ontwikkelingsraad (NDC) en Planningscommissie en secretariaat
- Ambtenaren/bureaucraten – om het kabinet bij te staan bij de uitvoering van zijn taken
- Secretariaten – Afdelingen en ministeries
- Rechterlijke macht
Hoop dat we duidelijk zijn over de verschillende beleidsvormende instellingen? laten we overgaan tot zijn cyclus.
Beleidsvormingscyclus
De beleidscyclus is een geïdealiseerd proces waarin wordt uitgelegd hoe de opdracht moet worden opgesteld, uitgevoerd en beoordeeld. Het dient meer als een leerzame gids voor degenen die er nieuw in zijn dan als een praktisch strikt gedefinieerd proces, maar veel organisaties streven ernaar dit proces te voltooien met de systeemcyclus als een optimaal model.
De beleidscyclus bestaat uit grofweg zes fasen en in elke stap kan wetenschap worden geïntegreerd. Hieronder wordt beschreven hoe de wetenschap deze verschillende stadia ondersteunt.
Wat is een beleidsvormingsproces?
Dit zijn het proces van beleidsvorming:
- Agenda-opbouw
- Formuleren & adopteren
- Implementatie
- Evaluatie & Beëindiging
Wat is het belang van beleidsvorming?
Beleid bepaalt hoe een organisatie opereert door richting, consistentie, verantwoordelijkheid, efficiëntie en duidelijkheid te bieden. Dit biedt coöperatieve leden richtlijnen en principes om te volgen.
Wat zijn de soorten beleid?
Er zijn soorten beleidsvorming, namelijk:
- Regelgevend beleid:
- Herverdelend beleid:
- Distributiebeleid:
Wat is een voorbeeld van beleidsvorming?
Zo kan een staat een slecht rijbewijs afnemen. Of de overheid zou prikkels, zoals belastingvoordelen, kunnen geven aan mensen die geld geven aan de presidentiële campagne. Ze gebruiken zelfs slogans als "Alleen jij kunt bosbranden stoppen" om mensen ertoe te brengen het juiste te doen.
