Zelfs als beleggen nieuw voor u is, bent u misschien al bekend met enkele van de meest basisprincipes van voorzichtig beleggen. Is het je ooit opgevallen hoe straatverkopers vaak schijnbaar niet-gerelateerde artikelen verkopen, zoals paraplu's en zonnebrillen? Vreemd toch? Wanneer gaat iemand immers twee goederen tegelijk kopen? Waarschijnlijk nooit, en dat is precies de bedoeling. Als het regent, weten straatverkopers dat het verkopen van paraplu's makkelijker is dan het verkopen van zonnebrillen. Als het zonnig is, is het tegenovergestelde waar. De verkoper kan de kans op verlies van geld op een bepaalde dag verkleinen door beide dingen te verkopen, met andere woorden door het productassortiment te diversifiëren.
Als het logisch is, hebt u een goede start als het gaat om het begrijpen van assetallocatie en diversificatie. We zullen meer leren over deze asset-allocatiestrategie, de verschillende soorten inclusief leeftijdstoewijzing met voorbeelden in dit artikel.
Laten we beginnen met asset allocatie.
Wat is asset allocatie?
Asset allocatie is een beleggingsstrategie waarbij individuen hun beleggingsportefeuilles tussen verschillende activaklassen om beleggingsrisico's te minimaliseren. Er zijn drie primaire activaklassen: aandelen, vastrentende waarden en geldmiddelen en equivalenten. Iets anders dan deze drie categorieën (bijvoorbeeld onroerend goed, grondstoffen en kunst) wordt gewoonlijk alternatieve activa genoemd.
De factoren die van invloed zijn op beslissingen over activatoewijzing
De portefeuilleverdeling van een belegger wordt beïnvloed door factoren zoals: persoonlijke doelen, risicotolerantie en beleggingshorizon bij het nemen van beleggingsbeslissingen.
#1. Indicatoren van succes
Individuele wensen om een bepaald rendement te behalen of te sparen voor een bepaald doel of wens zijn voorbeelden van doelfactoren. Als gevolg hiervan beïnvloeden verschillende doelen hoe een persoon investeert en risico's neemt.
#2. Tolerantie voor risico
Risicotolerantie heeft betrekking op hoeveel een individu wil en kan verliezen op een bepaald bedrag van zijn initiële investering in ruil voor een beter toekomstig rendement. Risicomijdende beleggers beperken bijvoorbeeld hun portefeuille ten gunste van veiligere beleggingen. Aan de andere kant zetten agressievere beleggers het grootste deel van hun geld op het spel in de hoop winst te maken.
#3. Tijdsspanne
De tijdshorizoncomponent wordt bepaald door de tijdsduur die een belegger van plan is te investeren. Meestal wordt het bepaald door het doel van de investering. Evenzo impliceren verschillende tijdsbestekken verschillende risicotolerantie.
Een langetermijnbeleggingsstrategie, kan een belegger bijvoorbeeld inspireren om te beleggen in een portefeuille met meer volatiliteit of een hoger risico omdat de dynamiek van de economie onvoorspelbaar is en in het voordeel van de belegger kan veranderen. Beleggers met kortetermijndoelen daarentegen willen misschien niet beleggen in risicovollere portefeuilles.
Hoe activatoewijzing werkt
Financiële adviseurs moedigen beleggers doorgaans aan om hun beleggingen te diversifiëren over activaklassen om de volatiliteit van de portefeuille te verminderen. Omdat verschillende activaklassen altijd verschillende rendementen zullen genereren, is een dergelijke basisredenering wat assetallocatie populair maakt in portefeuillebeheer. Als gevolg hiervan zullen beleggers een barrière verwerven om hun beleggingen te beschermen tegen verslechtering.
Voorbeelden van activatoewijzing
Stel dat Joe bezig is met het ontwikkelen van een financieel pensioenplan. Als gevolg hiervan is hij van plan zijn spaargeld van $ 10,000 over een periode van vijf jaar te investeren. Als gevolg hiervan kan Joe's financieel adviseur hem adviseren zijn portefeuille te diversifiëren over de drie primaire categorieën met een 50/40/10-verdeling tussen aandelen, obligaties en contanten. Zijn portfolio zou er als volgt uit kunnen zien:
Aandelen
- Small-Cap groeiaandelen – 25%
- 15% voor large-cap waardeaandelen
- 10% in internationale aandelen
Obligaties
- Obligaties uitgegeven door de overheid – 15%
- De obligaties met een hoog rendement – 25%
Contant geld
- 10% op de geldmarkt
Als gevolg hiervan kan de verdeling van zijn belegging over de drie brede categorieën er als volgt uitzien: $ 5,000 / $ 4,000 / $ 1,000.
Modellen voor activatoewijzing
Er zijn geen harde en snelle regels voor hoe een individu moet investeren in assetallocatie, en elke financieel adviseur een andere benadering kiest. De twee belangrijkste tactieken voor het beïnvloeden van investeringsbeslissingen zijn als volgt.
#1. Toewijzing van activa op basis van leeftijd
De beleggingskeuze in op leeftijd gebaseerde asset allocatie is gebaseerd op de leeftijd van de beleggers. Als gevolg hiervan hebben de meeste financieel adviseurs adviseren individuen om hun beslissing om in aandelen te beleggen te baseren op het aftrekken van hun leeftijd van een basiswaarde van 100. Het cijfer wordt bepaald door de levensverwachting van de belegger. Hoe groter de levensverwachting, hoe groter het aandeel van de investeringen dat wordt toegewezen aan risicovollere sectoren zoals de aandelenmarkt.
Voorbeelden van activatoewijzing
Als we doorgaan met het voorgaande scenario, stel dat Joe nu 50 jaar oud is en van plan is om op 60-jarige leeftijd met pensioen te gaan. Volgens de op leeftijd gebaseerde beleggingsmethode kan zijn adviseur hem adviseren 50% van zijn geld in aandelen te beleggen en de rest in andere activa. Dit komt omdat het aftrekken van zijn leeftijd (50) van een honderd-basiswaarde 50 oplevert.
#2. Levenscyclusinvesteringen Toewijzing van activa
Beleggers gebruiken de toewijzing van levenscyclusfondsen of een gerichte datum om hun rendement op investering (ROI) te maximaliseren op basis van kenmerken zoals hun investeringsdoelen, risicotolerantie en leeftijd. Vanwege zorgen over standaardisatie is dit type portefeuillestructuur complex. In werkelijkheid is elke belegger uniek in elk van de drie kenmerken.
Voorbeelden van activatoewijzing
Stel dat Joe's initiële beleggingsmix 50/50 is. Zijn risicotolerantie ten opzichte van aandelen kan na een tijdshorizon van vijf jaar oplopen tot 15%. Als gevolg hiervan kan hij 15% van zijn obligaties verkopen en de rest herinvesteren in aandelen. Zijn nieuwe verhoudingen worden 65/35. Deze verhouding kan in de loop van de tijd veranderen, afhankelijk van drie factoren: beleggingsdoelstellingen, risicotolerantie en leeftijd.
Voorbeelden van alternatieve modellen voor activatoewijzing
#1. Toewijzing van activa op basis van constant gewicht
De strategie voor assetallocatie met constant gewicht is gebaseerd op de buy-and-hold-filosofie. Met andere woorden, wanneer een aandeel waarde verliest, kopen beleggers er meer van. Als de prijs echter stijgt, verkopen ze een groter deel. Het doel is om te garanderen dat de verhoudingen nooit meer dan 5% afwijken van de originele blend.
#2. Tactische activatoewijzing
De tactische asset-allocatiestrategie behandelt de problemen die ontstaan als gevolg van strategische asset-allocatie in termen van langetermijnbeleggingsbeleid. Als gevolg hiervan streeft de tactische assetallocatie naar het optimaliseren van kortetermijnbeleggingsmethoden. Als gevolg hiervan voegt het extra flexibiliteit toe bij het omgaan met marktveranderingen, waardoor beleggers kunnen investeren in activa met een hoger rendement.
#3. Asset Allocatie Verzekerd
De strategie voor verzekerde assetallocatie is geschikt voor risicomijdende beleggers. Het houdt in dat een basisvermogenswaarde wordt vastgesteld waaronder de portefeuille niet mag dalen. Als het daalt, neemt de belegger de nodige stappen om het risico te beperken. Anders kunnen ze, zolang ze een waarde kunnen verkrijgen die iets hoger is dan de waarde van de onderliggende activa, verwerven, vasthouden of zelfs verkopen.
#4. Asset allocatie in een dynamische omgeving
De meest voorkomende vorm van beleggingsstrategie is dynamische activaspreiding. Het stelt beleggers in staat hun investeringsallocatie aan te passen op basis van hoogte- en dieptepunten in de markt, evenals economische winsten en verliezen.
Waarom is assetallocatie belangrijk?
Een belegger kan zich verdedigen tegen ernstige verliezen door activacategorieën op te nemen met beleggingsrendementen die fluctueren als reactie op veranderende marktomstandigheden in een portefeuille. Historisch gezien fluctueerden de rendementen van de drie belangrijkste activaklassen niet in hetzelfde tempo. Marktfactoren die ervoor zorgen dat de ene activacategorie goed presteert, zorgen er vaak voor dat een andere activacategorie gemiddeld of slecht presteert. Door in meer dan één activaklasse te beleggen, verkleint u de kans op geldverlies en egaliseert u het totale beleggingsrendement van uw portefeuille. Als het beleggingsrendement op de ene vermogenscategorie daalt, kunt u uw verliezen in die vermogenscategorie compenseren met hogere beleggingsrendementen in een andere vermogenscategorie.
Het diversificatie-effect
Diversificatie verwijst naar de techniek om geld over veel investeringen te verspreiden om het risico te verminderen. U kunt mogelijk uw verliezen beperken en de schommelingen van het beleggingsrendement verminderen door de juiste set beleggingen te selecteren zonder al te veel potentiële winst te verliezen.
Bovendien is assetallocatie van cruciaal belang, omdat het een aanzienlijke invloed heeft op het al dan niet bereiken van uw financiële doelen. Als u niet genoeg risico in uw portefeuille opneemt, is het mogelijk dat uw beleggingen onvoldoende rendement opleveren om uw doelstellingen te verwezenlijken. Als u bijvoorbeeld spaart voor een langetermijndoel zoals pensioen of universiteit, zijn de meeste financiële experts het erover eens dat u ten minste enkele aandelen of beleggingsfondsen in uw portefeuille moet opnemen. Als u echter te veel risico in uw portefeuille opneemt, is het mogelijk dat de fondsen voor uw doel niet beschikbaar zijn wanneer u ze nodig hebt. Voor een kortetermijndoel, zoals sparen voor de zomervakantie van een gezin, zou een portefeuille met een sterke weging in aandelen of beleggingsfondsen ongepast zijn.
Wat is de relatie tussen assetallocatie en diversificatie?
Diversificatie is een strategie ingekapseld door het eeuwenoude spreekwoord "leg niet al je eieren in één mand." De strategie spreidt uw geld over meerdere beleggingen in de overtuiging dat als een belegging geld verliest, de andere beleggingen dit meer dan goedmaken.
Veel beleggers gebruiken assetallocatie om hun beleggingen over verschillende activaklassen te spreiden. Andere investeerders daarentegen doen dit niet expres. Geheel in aandelen beleggen, bijvoorbeeld in het geval van een vijfentwintigjarige die belegt voor pensioen, of volledig beleggen in kasequivalenten, in het geval van een gezin dat spaart voor een aanbetaling op een huis, kan een verstandige troef zijn allocatiestrategieën onder specifieke voorwaarden. Geen van beide strategieën heeft echter tot doel het risico te verminderen door activaklassen te diversifiëren. Als gevolg hiervan zal het selecteren van een asset-allocatiemodel niet noodzakelijkerwijs uw portefeuille diversifiëren. De manier waarop u het geld in uw portefeuille verdeelt over verschillende soorten beleggingen, bepaalt of uw portefeuille al dan niet gediversifieerd is.
Conclusie
Er is geen one-size-fits-all methode voor het verdelen van uw vermogen. Individuele beleggers hebben behoefte aan gepersonaliseerde oplossingen. Maak u bovendien geen zorgen als u geen langetermijnhorizon heeft. Het is nooit te laat om te beginnen. Het is ook nooit te laat om uw huidige portefeuille op te fleuren. Asset allocatie is een levenslang proces van vooruitgang en fine-tuning, niet een eenmalige gebeurtenis.
Veelgestelde vragen over activatoewijzing
Wat moet mijn asset allocatie zijn?
Al vele jaren heeft een algemeen erkende vuistregel bijgedragen aan de vereenvoudiging van de assetallocatie. Volgens de regel moeten individuen een percentage aandelen bezitten dat gelijk is aan 100 minus hun leeftijd. Voor een typische 60-jarige zouden aandelen dus 40% van de portefeuille moeten uitmaken.
Wat is de 7-jaarsregel voor beleggen?
Bij 10% kan uw initiële investering elke zeven jaar worden verdubbeld (72 gedeeld door 10). In een minder risicovolle belegging, zoals obligaties, die in dezelfde periode gemiddeld ongeveer 5% tot 6% hebben opgeleverd, kunt u verwachten dat uw geld in ongeveer 12 jaar verdubbelt (72 gedeeld door 6)
Wat is een goede asset allocatie voor een 65-jarige?
Volgens uitgebreid onderzoek uitgevoerd door William Bengen, een financieel adviseur in El Cajon, Californië, moeten gepensioneerden tussen 50% en 75% van hun pensioeninkomen investeren in een gediversifieerde portefeuille van aandelen van grote bedrijven of beleggingsfondsen. Op basis van het marktgedrag van de afgelopen 70 jaar leverde die combinatie het beste totale rendement op.
