Het Alfa Romeo-logo is strak en modieus. Bij nadere bestudering komen heraldisch belangrijke en oude componenten aan het licht. Met andere woorden, de huidige vorm bevat belangrijke historische inhoud. In dit artikel bespreken we de geschiedenis en evolutie van het Alfa Romeo-logo, evenals de betekenis ervan voor het merk.
Geschiedenis en betekenis van het Alfa Romeo-logo
Het legendarische Italiaanse automerk werd gecreëerd onder de naam Alfa Milano, waarbij ALFA staat voor "Anónima Lombarda Fabbrica Automobili" en Milano staat voor de stad waarin het werd geboren. Nadat Nicola Romeo het bedrijf in 1915 had gekocht, werd het tweede deel van de naam veranderd in Romeo.
Ondanks de naamsverandering van het merk aan het begin van zijn geschiedenis, heeft het zijn oorspronkelijke logo, ontwikkeld in 1910, behouden en zijn sierlijke en kleurrijke insignes een van de meest herkenbare voertuigsymbolen vandaag.
Volgens de legende had de ontwerper Romano Cattaneo de inspiratie voor het Alfa Romeo-insigne terwijl hij op zijn tram wachtte.
Romano zag heraldische interpretaties op de Filarete-toren van de Biscione Visconteo - het wapen van Milaan en de Visconti-dynastie die de locatie in de middeleeuwen domineerde - terwijl hij op Piazza Catello stond.
De Biscione-slang, ook wel de Alfa Romeo-slang genoemd, is tijdens de evolutie van het Alfa Romeo-merk bij het bedrijf gebleven. Biscione, wat 'grasslang' betekent, eert Alfa Romeo's relatie met Milaan.
Volgens de legende verteerde de slang mensen. Daarom wordt de man verslonden in het Alfa Romeo-symbool.
Evolutie van het Alfa Romeo-logo
1910 - 1915
Romano Cattaneo maakte het eerste Alfa Romeo-logo, een badge met twee heraldische symbolen erop. Het logo was een scherp getekende cirkel die verticaal in twee helften was verdeeld: de linker in het wit met een rood kruis erop en de rechter met een groene slang op een lichtblauwe achtergrond.
Het ronde frame van het logo was donkerblauw en de tekst rond de omtrek was lichtzilver, met vignetten in dezelfde kleur die de twee helften van het woordmerk verdelen.
1912
Het Rode Kruis in het embleem is een eerbetoon aan Milanese krijgers en een algemeen christelijk symbool. De rechterkant van de badge is veel fascinerender.
De rode figuur in de mond van de Alfa Romeo Snake is een mens, geen vlam of tong. Het symbool is afgeleid van het middeleeuwse wapen van de familie Visconti en staat voor macht en invloed. De slang is een symbool van Milaan geworden, evenals de naam Biscione.
1915 - 1925
Nadat het merk werd hernoemd, werd het logo in 1915 aangepast. De kleuren van de badge werden gepolijst en verhoogd, en het woordmerk werd verlengd. De witte vetgedrukte "Alfa-Romeo"-tekst met een gouden rand werd nu bovenaan het ronde frame geplaatst, terwijl de inscriptie "Milano" onderaan werd geplaatst. De rondingen van het kruis en de slang werden opgeknapt en zelfverzekerder en moderner gemaakt. Beide blauwe tinten op de badge werden strakker en intenser, net als de man in de bek van de slang.
1925 - 1933
De badge werd in 1925 opnieuw ontworpen en de bladzilveren krans werd nu rond de brede blauwe rand met het woordmerk geplaatst. De kleuren werden verkleind en helderder, en de inscriptie kreeg een nieuw, fijner en professioneler lettertype dat er zelfverzekerd en helder uitzag in het wit.
1933 - 1946
In 1933 is de krans gemaakt van goud en zijn het schrift en het kruis vergroot. Door het sterke kleurcontract en de grote ontwerpkenmerken is het logo nu opvallend en krachtig.
1946 - 1947
In 1946 wordt het logo van het merk vereenvoudigd. De krans is vervangen door een middeldikke zilveren cirkel en de vignetten op het frame zijn minder gekruld en delicater. Alle contouren van de onderdelen zijn aangepast en de badge ziet er nu stijver en moderner uit.
1947 - 1948
De opvallende badge werd in 1947 in een geheel nieuw kleurenschema gemaakt. De combinatie van rood en geel, met alle gele kenmerken en motieven gerangschikt op een stevige rode cirkel in een dun gouden frame, duurde slechts één jaar. Het ontbreken van de "-" tussen "Alfa" en "Romeo" was de meest opvallende wijziging in dit ontwerp. Dat wil zeggen, afgezien van het kleurenpalet.
1948 - 1950
In 1948 keert het bedrijf terug naar zijn oorspronkelijke concept en kleurenpalet. Twee delen van het woordmerk worden nu echter gescheiden door een spatie. De groene slang heeft een zwarte omtrek en de man in zijn mond is karmozijnrood. Het kruis is eveneens gemarkeerd, wat bijdraagt aan het evenwicht van de afbeelding.
De witte tekst werd gedaan in een schoon en helder schreefloos ontwerp rond een elektrisch-blauwe rand.
1950 - 1971
In 1950 wordt de slang ronder en groter en neemt de man een geometrisch silhouet aan. Het "Alfa Romeo"-gedeelte van het woordmerk is uitgebreid om het hele frame te vullen, terwijl "Milano" is geschreven in een delicaat lichtgewicht lettertype.
1971 - 1972
In 1971 werd het opschrift "Milano" volledig van de badge verwijderd. De zwarte omtrek van twee segmenten van de cirkel en zijn primaire delen werd vervangen door een dunne maar opvallende gouden omtrek van het logo.
1972 - 2000
In 1972 wordt het Alfa Romeo-logo opnieuw verfijnd. Het blauw wordt donkerder en contrasteert mooi met de frisse geeltint die is gebruikt voor de omtreklijnen en belettering. De contouren van het kruis en de adder zijn nu geel, net als de contouren van de rode man.
Het woordmerk bevat een gewaagde en eenvoudige geometrische schreefloze tekst die groei, flair en professionaliteit uitstraalt.
2000 - 2015
In het jaar 2000 werden verschillende gradiënttinten aan het logo toegevoegd om het levendiger en levendiger te maken. De achtergrond van het kruissegment is nu lichtblauw en wit, met letters variërend van zilver tot goud rond het blauwe frame. De badge is stijlvol en modern.
2015 – Vandaag
In 2015 werden alle gouden details van de badge vervangen door zilveren. Een andere belangrijke wijziging aan de binnenste cirkel van het embleem is dat het niet langer verticaal in twee delen is verdeeld, maar in plaats daarvan een gemeenschappelijke zilveren achtergrond heeft met de rode Ross en de groene slang die elkaar raken.
Elementen van het Alfa Romeo-logo-ontwerp
Symbool
Het gebruik van symbolische motieven die verband houden met Italië in het algemeen, en Milaan in het bijzonder, vormt de basis van de logosymboliek.
De afbeelding van een rood kruis op een witte achtergrond is de vlag van Milaan. Het verwijst naar de middeleeuwse geschiedenis, de eerste kruistochten en het tijdperk van de ridders. Oorspronkelijk vertegenwoordigde het contrast van rood en wit de verzoening van Christus en zijn tweeledige aard. Het is nu een bekend icoon van de stad Milaan.
Embleem
De juiste cirkel is de vorm van het logo van het merk. De omtrek van deze cirkel is gekleurd en draagt de merknaam Alfa Romeo. Er was eerst geen inscriptie, maar die verscheen later, samen met een brede omtreklijn die als basis voor de tekst diende.
Het embleem werd een tijdlang omringd door een lauwerkrans, die de winnaars voorstelde. Laurierblaadjes zijn op het insigne verschenen als een symbool van overwinning in autoraces.
Het binnenste gedeelte van het embleem is opgedeeld in twee heraldische delen - in feite bezetten deze delen twee heraldische elementen.
Ondanks de constante herzieningen van het logo (de meest recente update was in 2015), mag het eeuwenoude algemene uiterlijk redelijk worden verklaard te worden behouden. Kleurcorrectie en vormvereenvoudiging onderstrepen de trouw van het merk aan de erfenis en tradities van Milaan.
doopvont
Het Alfa Romeo-logo is ontworpen met een gemakkelijk te lezen gouden lettertype. Het gebruik van goud als symbool van welzijn onderstreept de doelgroep van het merk: volwassenen, succesvolle mensen met een bovengemiddeld vermogen. Het lettertype heeft een klassiek ontwerp, duidelijkheid en voldoende dikte voor eenvoudig lezen.
Het lettertype is in de loop van de twintigste eeuw verschillende keren gewijzigd. De wijzigingen waren echter meestal cosmetisch: het lettertype was ontworpen om gemakkelijk te lezen, 'zelfverzekerd' en 'betrouwbaar' te zijn.
Kleur
De kleurstelling is ook terug te vinden in het Alfa Romeo-logo. De basistint is donkerblauw en neemt de meeste ruimte in beslag. De symboliek van deze kleur in de heraldiek is cruciaal. Een donkerblauwe (blauwe) achtergrond wordt zelden gebruikt en het vertegenwoordigt de grootste aristocratie, het koninklijke bloed en de bijzondere gunst van de Heilige Maagd. Trouwens, de koninklijke slang aan de rechterkant van het logo was oorspronkelijk donkerblauw in plaats van groen, en de slikbare baby was goud in plaats van rood.
De blauwe slang is in de meest recente versie van het logo veranderd in groen. Goud bleef behouden in de contouren en tekst en het beeld van de geofferde baby werd rood. Bovendien is het kleurenpalet van het logo al zeer breed te interpreteren, zonder verwijzing naar heraldische symboliek. Andere variabelen, zoals de compositie en kleurbalans tussen de twee componenten van het logo, worden steeds belangrijker.
Welk dier staat op het Alfa Romeo Automobile-logo?
Het Alfa Romeo-logo is een groene slang die het lichaam van een rode man in zijn mond houdt. Het bord is geïnspireerd op het oude wapen van de familie Visconti, een van de machtigste families in Milaan in de eenentwintigste eeuw.
Wat vertegenwoordigt het Alfa Romeo Cross?
Het kruis aan de linkerkant van het Alfa Romeo-logo is het gemeentekruis. Dit is typisch verbonden met Milanese troepen tijdens de christelijke kruistochten. Het kruis is ook bekend als het St. George's of St. Ambrosius kruis.
De Savoy Dynasty-knopen die naast het woordmerk waren geplaatst, waren misschien wel het enige aspect van het Alfa Romeo-insigne dat de tand des tijds niet heeft doorstaan.
De geschiedenis van Alfa Romeo
Het begin van een legende
De autofabrikant Alfa Romeo heeft zijn wortels in het begin van de twintigste eeuw. Het Franse autobedrijf Alexandre Darracq richtte Alfa Romeo in 1906 op als de Società Anonima Italiana Darracq (SAID). Op papier was het bedrijf Frans, hoewel het grotendeels werd gefinancierd door Italiaanse investeerders. Bovendien werd het bedrijf opgericht om auto's te maken die in heel Italië zouden worden verkocht.
SAID's Italiaanse Darracq-auto's verkochten eind 1909 niet zo goed als voorspeld. Bovendien zijn de Italiaanse investeerders die hebben geholpen bij de oprichting van Società Anonima Italiana Darracq sindsdien partners in het bedrijf geworden. Ze vonden dat de Darracq-auto's moesten worden vervangen door iets aantrekkelijkers.
Om dit doel te bereiken, zocht het bestuur van investeerders achter SAID naar hun thuisland Italië voor een auto-ontwerper die de geest van de auto die ze wilden ontwikkelen beter kon uitdrukken. Het duurde niet lang voordat ze Giuseppe Merosi ontdekten.
Giuseppi Merosi was een gedreven jongeman die zijn carrière begon met het verkopen van fietsen. Merosi's talenten gingen snel over van fietsen naar auto's, en het duurde niet lang voordat hij auto's en motorfietsen maakte. De Societa Anonima Italiana Darracq herkende Giuseppe Merosi's talent en liefde voor design en huurde hem in om nieuwe auto-ontwerpen voor hun bedrijf te ontwikkelen.
Alfa's eerste door Merosi ontworpen voertuig: de 24HP
Op 24 juni 1910 werd in samenwerking met SAID (Lombard Automobile Factory, Public Company) een nieuwe firma opgericht met de naam ALFA, wat stond voor Anonima Lombarda Fabbrica Automobili. ALFA produceerde zijn eerste niet-Darracq-auto, de 1910 24 HP, binnen enkele maanden na de oprichting.
De ALFA 24 HP was een viercilinder personenauto met een cilinderinhoud van 4.1 liter. De auto had een enkele aandrijfas en kon snelheden tot 62 mijl per uur halen.
De auto, ontworpen door Merosi, werd gebouwd in de nieuwe productiefaciliteit van ALFA in Portello in Milaan, Italië. De 24 werd door ALFA . snel erkend als een potentiële uitdager op het racecircuit
ALFA maakte zijn officiële debuut in de autosport in 1911. Ze huurden coureurs Nino Franchini en Ronzoni in en namen deel aan twee 24-HP auto's in de 1911 Targa Florio. Helaas heeft geen van beide auto's de race van drie ronden en 277 mijl (446 kilometer) voltooid. Beide coureurs stopten na twee ronden, met vermoeidheid als reden voor hun terugtrekking.
20-30 PK / 40-60 PK Alfa
Ondanks zijn moeilijkheden op het circuit, bleef de 24 HP commercieel populair en werd hij bijna tien jaar lang ontwikkeld. In 1914 had de ALFA het concept geüpgraded en van de 24 pk de ALFA 20-30 pk gemaakt. Van 1914 tot 1915 werd de ALFA 20-30 HP geproduceerd.
De ALFA 20-30 pk heeft een in-block nokkenas met ketting (in plaats van een tandwiel zoals bij de eerdere 24 pk). De motor ontwikkelde 49 pk (37 kW) bij 2,400 tpm en kon een topsnelheid van 71 km/u halen.
Toen ALFA zich meer bezighield met het vestigen van een reputatie als concurrent in de internationale racerij, gaf het bedrijf Merosi de opdracht om een krachtiger model van de 20-30 HP te bouwen. De auto, genaamd de 40-60 pk, werd aangedreven door een 6082cc viercilinder lijnmotor met kopkleppen. Er was ook een racevariant. De Alfa Grand Prix was de eerste auto met een twin-speak ontstekingssysteem. De 4.5-liter viercilindermotor zorgde ervoor dat de Grand Prix een topsnelheid van 87 mph kon bereiken.
De productie ligt stil vanwege de Eerste Wereldoorlog.
Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 daalde de internationale vraag naar auto's abrupt. ALFA was, net als veel andere fabrikanten, gedwongen om zijn productie-expertise toe te passen op productie in oorlogstijd. Verrassend genoeg heeft ALFA de ALFA 20-30 HP bijna volledig verlaten, waardoor er alleen frames en onderdelen overblijven voor ongeveer honderd 20-30 HP auto's.
De ALFA Het bedrijf werd in augustus 1915 verkocht aan de Napolitaanse ondernemer Nicola Romeo, die niet in staat was de omschakeling van zijn faciliteiten van autoproductie naar militaire productie te financieren. ALFA werd (samen met tal van andere ondernemingen) gekocht door Romeo, een succesvolle elektrotechnisch ingenieur uit Napels, Italië, en de productie van vliegtuigmotoren en draagbare compressoren begon.
Ondanks deze grote verschuiving in de fabricage, was Nicola Romeo een sluwe zakenman die voorzag dat het ALFA-bedrijf zou terugkeren naar de productie van voertuigen wanneer de oorlog eindigde en daarom de resterende componenten van de eerdere 20-30HP-auto's niet weggooide of hergebruikte.
Het begin van Alfa Romeo
Zelfs toen de Eerste Wereldoorlog in 1918 eindigde, zagen investeerders in dat de autoproductie opnieuw een centraal punt van zaken zou worden. In de winter van 1917-1918 werd overeengekomen dat het bedrijf ALFA zou terugkeren naar de autoproductie, maar dit keer met de hulp van publieke investeerders.
Op 3 februari 1918 werd het nieuwe bedrijf, dat bekend staat als "Alfa Romeo", wettelijk geregistreerd.
De eerste auto die door het nieuwe bedrijf werd geproduceerd, was niemand minder dan de overgebleven 20-30 pk-auto's die al bijna vijf jaar onafgemaakt in de fabriek hadden gestaan. Het voertuig werd de Torpedo 20-30 HP genoemd en het was de eerste Alfa Romeo die als zodanig een badge kreeg, met 95 geproduceerde exemplaren dat jaar.
Later dat jaar werd de 20-30 pk verbeterd met een grotere cilinderinhoud en een kortere wielbasis. De auto werd de Alfa Romeo 20-30 ES Sport genoemd en werd geïntroduceerd en erkend door het bedrijf als de eerste originele Alfa Romeo (hoewel hij kenmerken van de Torpedo bevatte). In de twee daaropvolgende jaren produceerde Alfa Romeo 124 exemplaren van de 20-30 ES Sport. Er werden in totaal 680 exemplaren gemaakt tussen de vorige ALFA-versies van 24 pk en 20-30 pk, evenals de varianten Alfa Romeo Torpedo en ES Sport, waardoor de firma Alfa Romeo een commerciële autofabrikant werd.
Ferrari, de P3 en het einde van een tijdperk
Aan het eind van de jaren twintig raakte Enzo Ferrari actief betrokken bij de ontwikkeling van de racetak van Alfa Romeo. Hij zag dat de prestaties van het bedrijf op het circuit zeer winstgevend zouden kunnen zijn, dus richtte hij het raceteam Scuderia Ferrari op. Het team werd opgericht op 1920 november 16 in Milaan, Italië, en zou het komende decennium bekend staan als het officiële raceteam van Alfa Romeo.
Scuderia Ferrari huurde ongeveer 40 van de beste coureurs van die tijd in, waaronder Ascari, Campari en Nuvolari. De Ferrari-raceploeg hield toezicht op alle racesuccessen van Alfa Romeo toen het merk groeide in status en reputatie. De firma's raakten zo met elkaar verweven dat de raceauto's bekend werden als 'The Ferrari Racing Team Alfas'.
Vanwege het fenomenale succes van zijn P2 Grand Prix-raceauto, werd Vittorio Jano door iedereen bij Alfa Romeo, inclusief Enzo Ferrari, gepusht om door te gaan met het ontwikkelen van nieuwe typen raceauto's. Jano creëerde in 3 de geweldige Alfa Romeo P1932 Monoposto, een eenzitter open-wheel raceauto.
De Alfa Romeo P3, ook wel bekend als de Tipo B, was de eerste auto van het bedrijf die speciaal bedoeld was voor uithoudingsraces. Veel mensen dachten dat het Jano's beste poging was. De auto was strak, snel en technologisch geavanceerd. Het vermogen werd naar de achterwielen gestuurd met behulp van differentiëlen en twee V-aandrijfassen.
De P3 werd onthuld in juni van dat jaar, halverwege het Europese Grand Prix-seizoen van 1932, en werd bestuurd door Nuvolari. Ondanks zijn intrede aan het einde van het seizoen, won Nuvoloni dat jaar elke race in de P3, inclusief de Grand Prix van Monaco, de Targa Florio en alle drie de belangrijkste Grand Prix in Italië, Frankrijk en Duitsland.
Ugo Gobbato: de nieuwe directeur van Alfa Romeo.
Nicola Romeo maakte het bedrijf eind jaren twintig bijna failliet als gevolg van een reeks rampzalige investeringen, ondanks zijn doel om het bedrijf uit te bouwen tot een bloeiende raceorganisatie. Het bestuur eiste Romeo's ontslag, maar de nieuwe CEO van het bedrijf, Pasquale Gallo, haalde het bestuur over om hem aan te houden als president. Hoe dan ook, Nicola Romeo verliet de firma Alfa Romeo in 1920.
Terwijl het bestuur op zijn plaats bleef, zat het bedrijf enkele jaren zonder directeur. Het bedrijf werd in 1933 gekocht door het Italiaanse "Instituut voor Industriële Wederopbouw (IRI)" en er werd een nieuwe directeur, Ugo Gobbato, aangesteld.
Alle raceverplichtingen van Alfa Romeo, inclusief engineering en productontwikkeling, werden overgedragen aan het Scuderia Ferrari-team onder leiding van Gobbato. Het klavertje vier, dat was geïdentificeerd met Alfa Romeo-racevoertuigen, werd vervangen door het steigerende paard, een teken dat al snel in verband zou worden gebracht met een ander beroemd Italiaans autobedrijf ... dezelfde autofabrikant die toevallig de eigenaar en exploitant was van Scuderia Ferrari!
De evolutie van Alfa Romeo
Ondanks hun triomf van vorig jaar, stond Alfa Romeo in 1933 voor een moeilijk Grand Prix-seizoen. De firma Alfa Romeo naderde het faillissement vanwege de talrijke financiële problemen die het bedrijf oplegde door het algehele gebrek aan leiderschap na de pensionering van Nicola Romeo, evenals de verschillende twijfelachtige financiële beslissingen genomen tijdens de periode van Romeo als president.
Onder leiding van de IRI kreeg Ugo Gobbato de taak om de Alfa Romeo-onderneming te reorganiseren om de winstgevendheid te verzekeren. Terwijl de portemonnee van het bedrijf in het algemeen werd aangescherpt, werd de Scuderia Ferrari-divisie het meest getroffen door de financiële bezuinigingen. De beroemde Alfa Romeo P3-raceauto's uit het raceseizoen van 1932 waren nu opgesloten, waardoor Ferrari moest vertrouwen op de oudere, minder effectieve Alfa Monza-versies.
Ferrari Scuderia
Enzo Ferrari protesteerde tegen het besluit om het raceprogramma van Alfa Romeo op te schorten, maar Alfa Romeo, nu onder controle van de overheid, reageerde traag op Ferrari's verzoeken om heroverweging. Na het missen van 25 races en veel gekibbel van Enzo Ferrari en zijn team, werden de P3's uiteindelijk in augustus 1933 overgedragen aan Scuderia Ferrari. Ze wonnen zes van de laatste elf races van het seizoen, waaronder de laatste twee grote Grand Prix-races in Italië en Spanje.
In 1935 domineerden Duitse autofabrikanten de racewereld. Alfa Romeo, van zijn kant, stapte af van racen, in plaats daarvan afhankelijk van de ontwikkeling van "Alfa Romeo" raceauto's door de firma Scuderia Ferrari, die de bijnaam Alfa Romeo droeg.
Tazio Nuvolari: de beste racer aller tijden
Op 28 juli 1935 reed Tazio Nuvolari met een van de oudere P3-racers op de Nürburgring, het moeilijkste racecircuit van de dag (en nog steeds beschouwd als een van de moeilijkste vandaag!) Duitse racers Nuvolari zegevierde en markeerde een nieuwe belangrijke mijlpaal in de racegeschiedenis van Alfa Romeo. Na de race prezen vertegenwoordigers van de Duitse regering Nuvolari voor zijn uitstekende rijvaardigheid tijdens de Duitse Grand Prix.
Nuvolari zou een jaar later nog meer racesucces behalen in Amerika.
Scuderia Ferrari nam deel aan drie Alfa Romeo's in de Vanderbilt Cup in New York, in de hoop een wereldwijde race-aanwezigheid op te bouwen. Ondanks dat hij eerder dat jaar gewond raakte bij een zware crash in Tripoli, Libië, nam Nuvolari deel als een van de drie Alfa Romeo-coureurs. Nuvolari won de Vanderbilt Cup tijdens het besturen van een Alfa Romeo Premio Tipo C. Deze overwinning oogstte aanzienlijke positieve publiciteit voor zowel Nuvolari als Alfa Romeo in de Verenigde Staten, en het zorgde ervoor dat het autobedrijf een begrip werd onder Amerikaanse race- en autoliefhebbers.
De Alfa Romeo 8C 2900
De vele internationale prestaties van Alfa Romeo op het circuit hebben ertoe geleid dat men Alfa Romeo als een geloofwaardig autobedrijf onder de loep nam.
Alfa Romeo begon met de ontwikkeling van de 8C 2900, een tweezits sportwagen die even betrouwbaar zou zijn op het circuit als op de openbare weg, om te beantwoorden aan de toenemende vraag naar een betrouwbare en elegante sportwagen.
De auto werd ontwikkeld in drie versies: de 8C 2900A, die een recht tweezits chassis had dat speciaal was ontworpen voor autoraces, en de 8C 2900B, die verkrijgbaar was in de varianten Spider Corsa met korte wielbasis en Coupe Touring met lange wielbasis.
De 8C 2900 is, net als andere auto-ontwerpen van Alfa Romeo, gemaakt om te concurreren op het circuit, met een bijzondere nadruk op de Mille Miglia. De motor was een 2.9L inline 8-cilinder met twee Roots superchargers en twee Weber carburateurs. Het had een volledig onafhankelijke wielophanging met schroefveren en hydraulische dempers vooraan en schommelassen en dwarse bladveren achteraan.
De 8C 2900A werd in eerste instantie aan het publiek getoond en te koop aangeboden tijdens de London Auto Show van 1935. De auto had 220 pk (160 kW), wat geweldig was voor die tijd, maar het was nog steeds een ontstemde versie van de Grand Prix-raceversie. Er werden in totaal tien 2900A's gebouwd, vijf in 1935 en vijf in 1936.
Scuderia Ferrari nam deel aan drie 8C 2900A's in de Mille Miglia uit 1936 en eindigde als eerste, tweede en derde. Ze keerden terug in 1937 en eindigden op de eerste twee plaatsen.
Alfa Romeo-raceteam
Alfa Romeo erkende het succes van Scuderia Ferrari met hun voertuigen en richtte in 1938 zijn eigen raceteam op, dat de taken (en de meeste mensen) van het voormalige raceteam overnam. Met een buitengewone derde Mille Miglia-overwinning in 1938 hielp het nieuwe Alfa Corse-team de reputatie van de 2900 in de racegeschiedenis te versterken.
In 1937 was de vraag naar de 8C 2900 toegenomen, wat Alfa Romeo ertoe bracht de 8C 2900B te produceren. De 2900B's zijn ontworpen met het oog op meer comfort en betrouwbaarheid. De motoren waren afgesteld ten opzichte van de 2900A-variant en produceerden 180 pk (130 kW) bij 5200 tpm.
In de reguliere productie werden 32 2900B's gebouwd - tien in 1937 en tweeëntwintig in 1938. In 1941 werd een drieëndertigste 2900B uit onderdelen samengesteld.
Deze auto's van voor de Tweede Wereldoorlog werden beschouwd als een van de meest magnifieke exemplaren van autokunstenaarstalent van die tijd. Tegenwoordig behoren ze vanwege hun schaarste en extreme verzamelbaarheid tot de meest waardevolle verzamelauto's ter wereld. Een Alfa Romeo 1939C 8B Lungo Spider uit 2900 werd verkocht voor $ 19,800,000 op de RM Sotheby's Auto Auction, waarmee het de negende duurste auto is die ooit op een veiling is verkocht.
De 158/159 "Kleine Alfa"
Toen Grand Prix-races eind jaren dertig populair werden, bleef Alfa Romeo middelen en geld investeren in de ontwikkeling van steeds snellere, wendbare raceauto's om op wereldschaal te concurreren. Onder de ontwerprichting van Gioacchino Colombo zou Alfa Romeo een van de meest succesvolle en duurzame eenzitter-racers aller tijden creëren, de Alfa Romeo 1930/158, ook wel bekend als de Alfetta (de "Kleine Alfa" in het Italiaans).
De 158/159, de laatste racer van het bedrijf voor de Tweede Wereldoorlog, zou 47 van de 54 Grand Prix-evenementen winnen waaraan hij deelnam. De voiturette-formule (ontwikkeld in 1937) was de eerste variant van de auto en had een 1.5-liter 8-cilinder lijnmotor met supercharger. Na de Tweede Wereldoorlog werd de tweede versie van de auto gemaakt om deel te nemen aan de nieuwe Formule 1947-raceserie, die debuteerde in XNUMX. De auto domineerde de eerste twee seizoenen van het Wereldkampioenschap voor coureurs, bestuurd door racers zoals Nino Farina, Juan Manuel Fangio en Luigi Fagioli.
Deze kleine, wendbare raceauto zou in de jaren 1940 en 1950 ongekende successen behalen, toen hij zijn eerste Formule 1-kampioenschap won. Hoewel het ongelooflijk leek dat deze auto, die in 1938 debuteerde, zo'n ongekend succes op het circuit zou behalen, zijn de meeste autohistorici het erover eens dat het succes grotendeels te danken was aan het feit dat maar weinig autofabrikanten de middelen (en het geld) hadden bijgedragen om racen zoals Alfa Romeo had, waardoor Alfa een reputatie als de dominante leider in autoraces kon ontwikkelen en behouden.
Wat is de geschiedenis van het Alfa Romeo-logo?
Het Alfa Romeo-logo heeft een lange geschiedenis, die teruggaat tot de oprichting van het merk in 1910. Door de jaren heen heeft het logo verschillende wijzigingen ondergaan, maar het werd altijd gekenmerkt door het rode kruis op een witte achtergrond en het slangensymbool. De huidige iteratie van het logo, met een gestileerde "A" en een lauwerkrans, is in gebruik sinds het midden van de jaren tachtig.
Hoe gebruikt Alfa Romeo zijn logo om in contact te komen met zijn klanten?
Het Alfa Romeo-logo wordt op verschillende manieren gebruikt om in contact te komen met klanten, zoals door het op te nemen in reclame- en promotiecampagnes, door het prominent op de website van het bedrijf en op socialemediaplatforms te plaatsen, en door het op Alfa Romeo-voertuigen te plaatsen. Het logo dient ook als een symbool van het erfgoed en de kwaliteit van het merk en helpt een sterke emotionele band met zijn klanten tot stand te brengen.
Wat zijn enkele veelvoorkomende misvattingen over het Alfa Romeo-logo?
Enkele veel voorkomende misvattingen over het Alfa Romeo-logo zijn onder meer de overtuiging dat het rode kruis een symbool is van de Italiaanse vlag, terwijl het in feite is gebaseerd op het embleem van de stad Milaan. Een andere veel voorkomende misvatting is dat het slangensymbool in het logo het kwaad vertegenwoordigt, terwijl het in feite wijsheid en kennis symboliseert. Sommige mensen associëren het logo ook met een specifiek product of model, in plaats van met het merk als geheel.
Hoe is het Alfa Romeo-logo ontvangen door klanten en het publiek?
Het Alfa Romeo-logo is goed ontvangen door klanten en het publiek, en veel mensen associëren het met kwaliteit, prestaties en stijl. Het tijdloze ontwerp en de kenmerkende beeldtaal van het logo hebben geholpen om de reputatie van het merk als leider in de auto-industrie te vestigen. De voortdurende evolutie en evolutie van het logo heeft het relevant en aantrekkelijk gehouden voor klanten, terwijl de associatie met het erfgoed en de tradities van het merk behouden bleef.
Hoe is het Alfa Romeo-logo gebruikt in reclame- en promotiecampagnes?
Het Alfa Romeo-logo is door de jaren heen gebruikt in verschillende reclame- en promotiecampagnes, waaronder productlanceringen, speciale evenementen en marketinginitiatieven. Het logo is te zien geweest in televisie- en gedrukte advertenties, maar ook op billboards, brochures en ander promotiemateriaal. Alfa Romeo werkt ook vaak samen met andere organisaties om zijn merk te promoten en zijn gemeenschap te ondersteunen, waarbij het logo wordt gebruikt als een symbool van zijn toewijding aan kwaliteit en prestaties.
In Conclusie
Tegenwoordig is het Alfa Romeo-embleem een bekend en gemakkelijk herkenbaar symbool voor een van 's werelds populairste automerken. Dit is een logo geworteld in de geschiedenis.
Verschillende delen van het ontwerp zijn in de loop van de tijd veranderd, maar de belangrijkste onderdelen, zoals de slang en de gedurfde ronding van het Alfa Romeo-logo, zijn hetzelfde gebleven.
Gerelateerde artikelen
- EUROPESE AUTOMERKEN: Top 19+ luxe Europese automerken in de VS
- Konga Yakata: Topdeals in 2023
- Golden Cross Stock: definitie en handelsstrategie voor 2023 voor beginners
- GOLDEN CROSS STOCK: 5 eenvoudige stappen voor het toepassen van de Golden Cross Trading-strategie
Referenties
