Een omgekeerde rentecurve geeft aan dat de rentetarieven op Amerikaanse staatsobligaties zijn omgedraaid, waarbij kortetermijnobligaties meer opbrengen dan langetermijnobligaties. een omgekeerde opbrengstcurve wordt gebruikt om rampen te voorspellen. Dat klopt! Wil je deze tool gebruiken om een recessie te voorspellen? Ontdek hieronder hoe.
We hebben al een bericht over de rentecurve. Lees het hier.
Wat is een omgekeerde opbrengstcurve?
Het vertegenwoordigt een situatie waarin belegde langlopende schuldinstrumenten een lager rendement opleveren dan zelfs kortlopende schuldinstrumenten met dezelfde kredietcapaciteit.
We weten allemaal dat langlopende schuldinstrumenten hogere risicopercentages hebben. Hierdoor is hun opbrengst hoger. Wanneer zich echter een situatie voordoet waarbij het rendement lager is dan bij kortlopende obligaties, zeggen we dat de grafiek een omgekeerde rentecurve heeft.
Hoewel beleggers een hoger rendement nodig hebben voor een investering met een hoger risico, zullen ze onder abnormale omstandigheden, wanneer ze denken dat de economie in een recessie terechtkomt, een lager rendement accepteren.
Bovendien laat een omgekeerde rentecurve zien dat de markt gelooft dat de inflatie laag zal blijven. Tijdens inflatie weten we bijvoorbeeld dat de prijzen van goederen en diensten stijgen. Mensen zullen niet geneigd zijn om in langetermijninstrumenten te beleggen omdat ze liquiditeit nodig hebben. De opbrengst ervoor zal toenemen, maar vanwege factoren als kwaliteit, valuta, zal de opbrengst afnemen.
Hoewel dit zelden gebeurt, geeft het wel aan dat er een of een dreigende economische recessie is.
Omgekeerde opbrengstcurve begrijpen
In een normale rentecurve is de korte termijn rendement is meestal lager dan het langetermijnrendement. Dat wil zeggen dat je een kleiner bedrag krijgt als je je geld voor een korte periode uitgeeft en een hoger rendement voor een lange tijd.
Wanneer deze normale stroom stopt, betekent dit dat beleggers geen vertrouwen hebben in de economie om hun geld voor langere perioden te laten staan. Ze zijn van mening dat de economie in de nabije toekomst verslechtert dan in de verre toekomst.
Waarom wordt de opbrengstcurve omgekeerd?
Wanneer veel beleggers in langlopende obligaties gaan beleggen, dalen de rendementen op hen. Dit is typisch in elke markt. In deze periode zijn ze in trek, dus ze hebben geen hoog rendement nodig om investeerders aan te trekken.
De vraag naar kortlopende obligaties is echter laag, dus ze moeten een hoger rendement betalen om investeerders aan te trekken.
Dus als beleggers een dreigende recessie waarnemen, gaan ze voor investeringen met een looptijd van minder dan 2 jaar. Dit keert de rentecurve om, omdat de recessie volgens de statistieken gemiddeld 11 maanden duurt.
Momenteel is de rentecurve in februari 2020 omgekeerd. Het rendement op de 10-jarige obligatie daalde tot 1.59%, terwijl het rendement op de een- en tweemaands biljetten steeg tot 1.60% als gevolg van de pandemie.
De curve verslechtert geleidelijk. Op 9 maart was de 10-jarige obligatie gedaald tot een laagterecord van 0.54%.
De ontwikkeling van een omgekeerde rentecurve op obligaties
Naarmate beleggers zich meer zorgen maken over een naderende recessie, hebben ze de neiging om lange staatsobligaties te kopen met het idee dat ze een veilige haven bieden tegen dalende aandelenmarkten, kapitaalbehoud en de mogelijkheid van waardestijging als de rentetarieven dalen. Als gevolg van de verschuiving naar langere looptijden kunnen de rendementen dalen tot onder de korte rente, wat resulteert in een omgekeerde rentecurve. Sinds 1956 hebben aandelen zes keer een piek bereikt nadat een inversie is begonnen, en de economie is binnen zeven tot 24 maanden in een recessie beland.
De meest recente omgekeerde rentecurve, uit 2017, verscheen voor het eerst in augustus 2006, toen de Fed de korte rente verhoogde als reactie op oververhitting van de aandelen-, vastgoed- en hypotheekmarkten. De inversie van de rentecurve vond plaats 14 maanden voor het hoogtepunt van de S&P 500 in oktober 2007 en 16 maanden voor het officiële begin van de recessie in december 2007. In de economische prognoses van een toenemend aantal financiële organisaties voor 2018 wordt echter verwacht dat een omgekeerde rentecurve aan de horizon, en merkten het steeds kleiner wordende verschil tussen kortlopende en langlopende staatsobligaties op.
Als de geschiedenis een leidraad is, zal de huidige conjunctuurcyclus doorgaan en kan de economie uiteindelijk vertragen. Als de bezorgdheid van beleggers over de volgende recessie zo hoog wordt dat ze lange termijn staatsobligaties als de beste optie voor hun portefeuilles beschouwen, is de volgende omgekeerde rentecurve zeer waarschijnlijk.
Het effect van een omgekeerde opbrengstcurve op consumenten
Een omgekeerde rentecurve heeft niet alleen een effect op consumenten, maar ook op beleggers. Huizenkopers die hypotheken met aanpasbare rente gebruiken, hebben bijvoorbeeld renteschema's die regelmatig worden gewijzigd op basis van kortetermijnrentetarieven. Wanneer de korte rente hoger is dan de lange rente, hebben de ARM-betalingen de neiging om te stijgen. Leningen met een vaste rentevoet kunnen aantrekkelijker zijn dan leningen met een aanpasbare rente wanneer dit gebeurt.
Kredietlijnen worden op een vergelijkbare manier beïnvloed. In beide gevallen moeten klanten een groter deel van hun inkomen besteden aan schuldaflossing. Dit vermindert het beschikbare inkomen en heeft een negatief effect op de hele economie.
Het effect van een omgekeerde rentecurve op vastrentende beleggers
Een inversie van de rentecurve heeft de grootste impact op vastrentende beleggers. Langetermijninvesteringen leveren doorgaans een hoger rendement op; omdat beleggers hun geld voor langere tijd riskeren, worden ze beloond met hogere beloningen. Een omgekeerde curve elimineert de risicopremie voor langetermijninvesteringen, waardoor beleggers een hoger rendement kunnen behalen op kortetermijninvesteringen.
Wanneer de spread tussen US Treasuries (een risicovrije belegging) en bedrijfsalternatieven met een hoger risico op een historisch laag niveau is, is het vaak een eenvoudige optie om te beleggen in vehikels met een lager risico. In dergelijke gevallen geeft de aankoop van door de schatkist gedekte activa een rendement dat vergelijkbaar is met afvalobligaties, bedrijfsobligaties, vastgoedbeleggingstrusts (REIT's) en andere schuldinstrumenten, maar zonder het risico dat aan deze effecten is verbonden. Geldmarktfondsen en depositocertificaten (CD's) kunnen ook aantrekkelijk zijn, vooral wanneer een eenjarige CD rendementen biedt die vergelijkbaar zijn met een 10-jarige staatsobligatie.
Het effect van een omgekeerde rendementscurve op aandelenbeleggers
Winstmarges voor organisaties die contant geld lenen tegen korte rente en lenen tegen lange rente, zoals gemeenschapsbanken, nemen af wanneer de rentecurve inverteert. Evenzo moeten hedgefondsen vaak extra risico nemen om het gewenste rendementsniveau te bereiken.
In werkelijkheid wordt Long-Term Capital Management, een bekend hedgefonds opgericht door obligatiehandelaar John Meriwether, voornamelijk verantwoordelijk voor zijn ondergang als gevolg van een rampzalige gok op de Russische rentetarieven.
Ongeacht de gevolgen voor sommige partijen, hebben inversies van de rentecurve een lagere impact op de basisconsumptiegoederen en de gezondheidszorg, die niet renteafhankelijk zijn. Wanneer een omgekeerde rentecurve voorafgaat aan een recessie, wordt deze relatie duidelijk. Wanneer dit gebeurt, neigen beleggers naar defensieve aandelen, zoals die in de voedsel-, olie- en tabaksindustrie, die vaak minder worden getroffen door economische neergang.
De rentecurve keerde in 2019 tijdelijk om. De inflatiedruk van een krappe arbeidsmarkt, samen met een reeks renteverhogingen door de Federal Reserve van 2017 tot 2019, hebben de vrees voor een recessie verergerd. Deze verwachtingen waren voor de Fed uiteindelijk aanleiding om de renteverhogingen ongedaan te maken. Deze inversie van de rentecurve voorspelde het begin van een recessie in 2020.
Gedurende een groot deel van 2006 was de rendementscurve omgekeerd en deden langlopende staatsobligaties het in 2007 beter dan aandelen. Langlopende staatsobligaties schoten omhoog in 2008, toen de aandelenmarkt kelderde. In deze situatie sloeg de Grote Recessie toe en bleek veel erger dan verwacht.
De rentecurve keerde in 1998 even om en de prijzen van staatsobligaties stegen enkele weken na het financiële faillissement van Rusland. De snelle renteverlagingen van de Federal Reserve hielpen een recessie in de Verenigde Staten te voorkomen. Aan de andere kant hebben de acties van de Fed geleid tot de latere dotcom-zeepbel.
Voorbeeld van een geval van een omgekeerde rentecurve
Een goed voorbeeld deed zich voor in 2005 in de VS, toen de Federal Fund Rate werd verhoogd tot 4.25%. Dit zorgde ervoor dat het rendement op tweejarige staatsobligaties 4.4% bedroeg, terwijl de zevenjarige obligatie 4.3% opleverde.
Naarmate de tijd verstreek, begon de curve wat meer om te keren naarmate de recessie naderde en beleggers bleven zwaarder investeren in obligaties met een langere looptijd.
Uiteindelijk kwam het land in een recessie terecht.
In 2019 is de rentecurve ook kort omgekeerd. Er waren signalen van inflatie, ook werden de rentetarieven verhoogd door de Federal Reserve. Deze inversie van de rentecurve betekende het begin van een recessie in 2020.
Wat zijn enkele theorieën over de vorm van de opbrengstcurve?
De structuur van de rentecurve wordt verklaard door twee economische basistheorieën: de zuivere verwachtingstheorie en de liquiditeitsvoorkeurstheorie. In de zuivere verwachtingstheorie wordt aangenomen dat de termijnrente op lange termijn een gemiddelde is van de geprojecteerde korte rente over dezelfde totale looptijd. Volgens de liquiditeitsvoorkeurstheorie zullen beleggers een premie vragen op het rendement dat ze ontvangen in ruil voor het vastzetten van liquiditeit in een langerlopende obligatie. Deze theorieën verklaren de vorm van de rentecurve als gevolg van de huidige voorkeuren en toekomstverwachtingen van beleggers, en ook waarom de rentecurve in normale tijden naar rechts helt.
Kortom, om de omgekeerde rentecurve te begrijpen, moet u eerst obligaties begrijpen.
Hier is een kleine samenvatting
- Obligaties zijn veilige beleggingsopties. Een typische obligatie is degene die door banken wordt aangeboden voor een rendement.
- Het is altijd een veilige optie voor mensen die geen vertrouwen hebben in de markt.
- Als meer mensen in obligaties beleggen, daalt hun rendement.
Neem echter een omgekeerde rentecurve als een ziekte. Meer als een indicatie van een recessie en een daaropvolgende marktcrash.
Voldeed dit aan uw eis? Reageer in het opmerkingenveld.
Veelgestelde vragen over omgekeerde opbrengstcurve
Waarom signaleert de omgekeerde rentecurve een recessie?
Inversie van de rentecurve is een typische indicator van een naderende recessie. In de afgelopen 50 jaar is de Amerikaanse curve vóór elke recessie omgekeerd. Wanneer de kortetermijnrente boven de langetermijnrendementen uitstijgt, geeft dit aan dat de kortetermijnleningkosten hoger zijn dan de langetermijnleningkosten.
Welke vorm heeft een omgekeerde rentecurve?
Normaal (opwaarts aflopende curve), omgekeerd (aflopende curve) en vlak zijn de drie belangrijkste vormen van de rentecurve.
Hoe vaak heeft een omgekeerde rentecurve een recessie voorspeld?
In elk van de laatste vijf decennia heeft de omgekeerde rentecurve betrouwbaar een recessie voorspeld.
Is de rentecurve in 2023 omgekeerd?
Het rendement op 30-jaars Treasuries is de laatste tijd beduidend lager dan het rendement op 20-jaars Treasuries. Dit is ook in overeenstemming met de afvlakking van de rentecurve sinds maart 2023.
