Kredietanalyse vervult een belangrijke functie op de markten voor schuldkapitaal, het efficiënt verdelen van kapitaal door het kredietrisico op de juiste manier te beoordelen, het dienovereenkomstig te prijzen en het te herprijzen wanneer de risico's veranderen. Hoe beoordelen vastrentende beleggers het risico van schulden en hoe evalueren ze hoeveel ze moeten verdienen om dat risico te compenseren?
Dit artikel bespreekt de fundamentele ideeën van kredietanalyse, het kredietanalyseproces en de ratio's.
Wat is kredietanalyse?
Kredietanalyse is een soort financieel onderzoek dat door een belegger of portefeuillebeheerder van obligaties wordt uitgevoerd op bedrijven, overheden, gemeenten of andere schulduitgevende instellingen om het vermogen van de uitgevende instelling te beoordelen om aan haar schuldverplichtingen te voldoen. Daarom is kredietanalyse bedoeld om de aanvaardbare hoeveelheid wanbetalingsrisico te bepalen die gepaard gaat met beleggen in de schuldinstrumenten van een bepaald bedrijf.
Voorbeelden van kredietanalyse
De dekkingsgraad van de schuldendienst is een voorbeeld van een financiële maatstaf die men kan gebruiken in kredietanalyse (DSCR). De DSCR meet de hoeveelheid contant geld die beschikbaar is om te voldoen aan de huidige schuldverplichtingen zoals rente, hoofdsom en leasebetalingen. Een dekkingsgraad van de schuldendienst die kleiner is dan één laat een negatieve cashflow zien.
Een dekkingsgraad van de schuldendienst van 0.89 laat bijvoorbeeld zien dat de netto bedrijfsopbrengsten van het bedrijf slechts 89 procent van de jaarlijkse schuldbetalingen kunnen dekken. Omgevingsfactoren zoals regelgevend klimaat, concurrentie, belastingen en globalisering kunnen worden gebruikt in combinatie met fundamentele elementen in kredietanalyse om het vermogen van een kredietnemer weer te geven om zijn verplichtingen terug te betalen ten opzichte van andere kredietnemers in zijn sector.
Wat is het kredietanalyseproces?
Het kredietanalyseproces omvat het beoordelen van de leningaanvraag van een kredietnemer om de financiële gezondheid van een entiteit en het vermogen om voldoende kasstromen te genereren om de schuld af te lossen te bepalen. Een kredietverstrekker voert kredietonderzoek uit naar potentiële kredietnemers om hun kredietwaardigheid vast te stellen en het niveau van kredietrisico dat gepaard gaat met het verstrekken van leningen aan hen.
Een kredietanalist kan tijdens het kredietanalyseproces een reeks methoden gebruiken, waaronder cashflowanalyse, risicoanalyse, trendanalyse, ratio-analyse en financiële voorspellingen. De methodologieën onderzoeken de financiële prestatiegegevens van een kredietnemer om het risiconiveau van de entiteit en het aantal verliezen dat de kredietgever zal lijden in geval van wanbetaling te bepalen.
Lees ook: 5 C's van krediet: waarom zijn ze belangrijk? (+ Gedetailleerde gids voor beginners)
Procesfasen voor kredietanalyse
Het kredietanalyseproces is tijdrovend, variërend van enkele weken tot maanden. De essentiële fasen in het kredietanalyseproces zijn als volgt:
#1. Informatie verzamelen
De eerste stap in de kredietanalyseprocedure is het verzamelen van informatie over de kredietgeschiedenis van de aanvrager. De geldschieter is specifiek geïnteresseerd in het betalingsverleden van de klant, de reputatie van de organisatie, de financiële solvabiliteit en de transactiegegevens bij de bank en andere financiële instellingen. Ook kan de geldschieter het vermogen van de lener evalueren om extra kasstromen voor de organisatie te produceren. Ze doen dit door te onderzoeken hoe goed de lener de vorige lening heeft gebruikt om zijn primaire bedrijfsactiviteiten uit te breiden.
De geldschieter verzamelt ook informatie over het doel en de haalbaarheid van de lening. Ook wil de geldschieter weten of het gefinancierde project levensvatbaar is en in staat is om aanzienlijke kasstromen te creëren. De kredietanalist die aan de lener is toegewezen, is verantwoordelijk voor het bepalen van de toereikendheid van het geleende bedrag om het project te voltooien en de beschikbaarheid van een goed plan om het project effectief te voltooien.
De bank verzamelt ook informatie over het onderpand van de lening. Dit dient dus als zekerheid voor de lening als de lener zijn schuldverplichtingen niet nakomt. Doorgaans geven kredietverstrekkers er de voorkeur aan dat de lening wordt terugbetaald uit de opbrengst van het gefinancierde project, en de zekerheid wordt gewoon gebruikt als back-up in het geval dat de kredietnemer in gebreke blijft.
#2. Informatie evaluatie
De informatie die in de eerste fase is verzameld, wordt geëvalueerd om de nauwkeurigheid en waarachtigheid te bepalen. Persoonlijke en bedrijfsdocumenten, zoals paspoorten, bedrijfscharters, handelsvergunningen, bedrijfsresoluties, overeenkomsten met klanten en leveranciers en andere juridische documenten, worden gecontroleerd om hun nauwkeurigheid en authenticiteit te waarborgen.
De kredietanalist beoordeelt ook de financiële draagkracht van de lener door financiële overzichten te analyseren, zoals de resultatenrekening, de balans, het kasstroomoverzicht en andere gerelateerde documenten. De bank evalueert ook de expertise en referenties van de kredietnemer in het project om hun competentie bij het voltooien van het project te bepalen.
Aan de negatieve kant, als een project ernstige concurrentie ondervindt van andere organisaties of achteruitgaat, kan de bank aarzelen om leningen te verstrekken vanwege de grote kans op verliezen bij wanbetaling. Als de bank echter van mening is dat het risiconiveau van de kredietnemer acceptabel is, kan zij krediet tegen een hoge rente aanbieden om het hoge risico op wanbetaling te compenseren.
#3. Goedkeuring (of afwijzing) leningaanvraag
De besluitvormingsstap is de laatste fase van het kredietanalyseproces. De geldschieter beslist of de geëvalueerde mate van risico acceptabel is of niet na het verkrijgen en beoordelen van de vereiste financiële feiten van de kredietnemer.
Als de kredietanalist die aan de individuele kredietnemer is toegewezen, van mening is dat het ingeschatte risiconiveau passend is. Ook, dat de geldschieter geen moeite zal hebben om de lening te onderhouden, zullen ze een aanbevelingsrapport indienen bij de kredietcommissie over de bevindingen van de beoordeling en de uiteindelijke beslissing.
Als de kredietanalist echter vaststelt dat het risiconiveau van de kredietnemer te hoog is voor de kredietgever om te accepteren, moet hij een rapport indienen bij de kredietcommissie waarin hij zijn mening over de kredietwaardigheid van de kredietnemer uiteenzet. De uiteindelijke beslissing over het al dan niet goedkeuren van de lening is voorbehouden aan de commissie of een andere geschikte goedkeuringsinstantie.
Wat betekenen kredietanalyseratio's?
Kredietanalyseratio's zijn hulpmiddelen die helpen bij het proces van kredietanalyse. Deze ratio's helpen analisten en beleggers om te bepalen of individuen of organisaties financieel in staat zijn om aan hun verplichtingen te voldoen. Kredietanalyse omvat zowel kwalitatieve als kwantitatieve overwegingen. Ratio's hebben betrekking op het kwantitatieve aspect van de analyse. De belangrijkste ratio's kunnen dus worden onderverdeeld in vier categorieën: (1) winstgevendheid; (2) hefboomwerking; (3) dekking; en (4) liquiditeit.
#1. Winstgevendheidsratio's
Winstgevendheidsratio's beoordelen, zoals de naam al aangeeft, het vermogen van een bedrijf om winst te maken met verkopen, balansactiva en eigen vermogen. Dit is belangrijk voor beleggers omdat het kan worden gebruikt om te voorspellen of aandelenkoersen waarschijnlijk zullen stijgen. Ze helpen kredietverstrekkers ook bij het bepalen van het groeipercentage van een bedrijf en het vermogen om schulden terug te betalen.
Winstgevendheidsratio's zijn onderverdeeld in twee categorieën: margeratio's en rendementsratio's.
De margeverhoudingen omvatten het volgende:
- De marge van de brutowinst
- De EBITDA-marge
- Marge van bedrijfsresultaat
Retourratio's zijn inclusief: de volgende;
- Het rendement op investering
- Rendement op voor risico gecorrigeerde investering
- Rendement op investering
Hogere marge- en rendementsratio's geven dus aan dat een bedrijf zijn leningen beter kan terugbetalen.
#2. Hefboomratio's
Hefboomratio's relateren het bedrag van de schuld op een balans, resultatenrekening of kasstroomoverzicht aan andere rekeningen. Ze helpen kredietanalisten bij het bepalen van het vermogen van een bedrijf om zijn leningen terug te betalen.
Hieronder volgen voorbeelden van veelvoorkomende hefboomratio's:
- Schuld-tot-activa-ratio's
- Activa-tot-eigen vermogen-ratio's
- Schuld-tot-eigen vermogen ratio
- Schuld-tot-kapitaalratio
In termen van hefboomratio's betekent een kleinere hefboomratio minder hefboomwerking. Als de schuld/activa-ratio bijvoorbeeld 0.1 is, betekent dit dat 10% van de activa met schuld wordt gefinancierd, terwijl aandelen de resterende 90% financieren. Een lagere leverage ratio geeft ook aan dat schuld wordt gebruikt om minder activa of kapitaal te financieren. Dit is aantrekkelijk voor banken en crediteuren omdat het minder bestaand risico met zich meebrengt.
#3. Dekkings- en kredietanalyseratio's
Dekkingsratio's beoordelen het bedrag van de dekking die wordt geboden door inkomsten, contanten of activa voor schulden of rente-uitgaven. Dus hoe groter de dekkingsgraad, hoe groter het vermogen van een onderneming om aan haar financiële verplichtingen te voldoen.
Dekkingsratio's omvatten het volgende:
- De verhouding van rentedekking
- Schuld-dienst-inkomen-ratio
- De verhouding van contante dekking
- De verhouding van activadekking
#4. Liquiditeitsratio
Liquiditeitsratio's aantonen dat een bedrijf in staat is activa in contanten om te zetten. In kredietanalyse tonen de ratio's het vermogen van een lener aan om de huidige schuld terug te betalen. Hogere liquiditeitsratio's geven aan dat een onderneming meer liquide is en daardoor uitstaande verplichtingen gemakkelijker kan afbetalen.
Tot de liquiditeitsratio's behoren:
- Huidige verhouding
- Snelle verhouding
- Kasratio
- Werkkapitaal
Lees ook: Liquiditeitsratio: typen, formules en berekeningen
Samengevat
Kredietanalyse is het onderzoek van de leningaanvraag van een kredietnemer om te beoordelen of het bedrijf voldoende kasstromen genereert om aan zijn schuldverplichtingen te voldoen. Het kredietanalyseproces omvat dus het verzamelen van informatie van de lener, het beoordelen van de gegevens en het beslissen of de lening al dan niet wordt goedgekeurd.
Een kredietanalist bepaalt de kredietwaardigheid van een kredietnemer met behulp van verschillende benaderingen, zoals ratio-analyse, trendanalyse, cashflowanalyse en voorspellingen.
Veelgestelde vragen over kredietanalyse
Wat zijn de instrumenten van kredietanalyse?
Een kredietanalist maakt gebruik van tal van hulpmiddelen voor kredietanalyse, zoals ratio-analyse, trendanalyse, cashflowanalyse en voorspellingen.
Wat zijn de 5 C's van kredietanalyse?
De vijf C's van kredietanalyse zijn: karakter, capaciteit, kapitaal, onderpand en voorwaarden.
Is het moeilijk om een kredietanalist te zijn?
Werken als kredietanalist kan een veeleisend beroep zijn. Het houdt in dat u selecteert of een persoon of een bedrijf een transactie kan doen en tegen welke rente. Het is een belangrijke taak die niet lichtvaardig moet worden behandeld.
