De Chicago White Sox zijn een professioneel honkbalteam in het MLB-systeem. Het team debuteerde in de jaren 1890 als onderdeel van de Central Division American League. De Chicago White Sox is een honkbalteam met het hoofdkantoor in Chicago, Illinois. Vandaag zullen we de geschiedenis en het algemene overzicht van de Chicago White Sox en zijn logo zien, evenals geruchten rond het merk.
Overzicht van het merk White Sox
Charles Comiskey is de oprichter van de club. Omdat de geweldige speler en een van de oprichters van de American Baseball League ook een ervaren manager was, kon hij de franchise draaiende houden tot 1931. Ze werd al snel opgevolgd door zijn opvolger, Louis Comiskey, en vervolgens door Grace Comiskey. Ze waren om beurten eigenaar van het team tot 1956.
Ze werd kort gevolgd door haar twee eigenaren, Dorothy Comiskey Rigney en Chuck Comiskey. Bill Veeck nam het eigendom van de club in 1958 over. De ploeg werd daarna gekocht door Arthur en John Allyn. Hun administratie duurde tot 1975. Jerry Reinsdorf kocht het in 19 van Aaron Cushman voor $ 1981 miljoen. Na de transactie tekende hij contracten met Greg Luzinski en Carlton Fisk, wat de samenstelling van het team versterkte.
De oorspronkelijke naam van de franchise was de Chicago White Stockings. Echter, nadat doelpuntenmaker Christoph Hynes het in de resultatenkaart had geplaatst, begon de redactie van de Chicago Tribune sportsectie het te beperken tot de Chicago White Sox. De club veranderde officieel haar naam in 1903.
Het Chicago-team heeft het ontwerp van het bedrijfslogo minstens 20 keer aangepast nadat het bij MLB was gekomen. Dit waren verschillende variaties op een grafische weergave van een witte sok met een steenarend gemaakt van verschillende letterspellingen. Alle wijzigingen werden echter vol vertrouwen behouden in slechts één versie.
Elementen van het White Sox-logo-ontwerp
Het hedendaagse White Sox-logo lijkt het meest op het insigne dat van 1932 tot 1935 werd gebruikt. Het lijkt een neerwaartse en enigszins schuine tekst 'SOX' te zijn. Gotham Bold is een lettertype in middeleeuwse stijl. Dit zorgt voor een interessant contrastspel omdat het object wordt getekend alsof er "SEX" op staat. De diagonale opstelling en de Oud-Engelse componenten droegen bij aan het spel van betekenissen.
De primaire kleuren van de merknaam zijn een mix van zwart en wit. De lettercontouren zijn omcirkeld met zilver. Bovendien is de "S" gekrulder, met een inkeping in het bovenste gedeelte en een langere "staart" in het onderste.
Geschiedenis en betekenis van het Chicago White Sox-logo
De Chicago White Sox hebben sinds hun oprichting negentien verschillende logo's gehad. De eerste werd gepubliceerd in 1901. Met de letter 'C' luidde hij het tijdperk van verschillende karakters in, die zeven seizoenen duurden. Dit werd gevolgd door een teksttransformatie met een accent op "S" en twee interne tekens - "o" en "x". Er waren slechts vier grafische alternatieven; de rest was een naadloze mix van handgetekende en gedrukte stukken.
Evolutie van het White Sox-logo
1901 - 1902
De "White Stockings", het eerste logo, was een karmozijnrode gedrukte letter "S".
1903
Het laatste logo van de club, 'White Stockings', was een blauwe letter 'S' die eruitzag als twee omgekeerde kousen.
1904
De franchise wordt omgedoopt tot de "Chicago White Sox". Het logo zelf is een blauwe versie van een oude Engelse letter 'S'. Het accent wordt in het midden van de letter "S" geplaatst. De vorm zelf is langer geworden.
1905
Over een jaar verandert het logo weer, maar de aanpassingen zijn klein. Een witte ruit wordt toegevoegd aan het midden van de letter om het midden en de vorm van de letter te benadrukken.
1906 - 1907
Het 'White Sox'-logo is bijgewerkt naar een meer afgeronde 'S'-vorm in donkerblauw. De bovenkant van de brief heeft een kleine haak terwijl de onderkant recht is.
1908 - 1909
Deze keer zijn er twee driehoeken toegevoegd aan de vorige afbeelding in het midden van de brief.
1910 - 1911
Het embleem van de club "White Sox" uit 1910 is aanzienlijk ronder. Alleen de haak aan de bovenkant van de letter wordt toegevoegd aan de details en de kleur blijft hetzelfde.
1912 - 1916
In 1912 werd de "White Sox" een van de meest iconische logo-eigenaren in de honkbalgeschiedenis. Het is opgebouwd rond de hoofdletter "S", met een kleine letter "O" in het bovenste gedeelte en een kleine letter "X" in het onderste gedeelte, wat resulteert in de teamnaam "Sox". De tint van het logo is geheel donkerblauw.
1917
Er zijn kleine wijzigingen aangebracht in het voormalige logo van de club. Als gevolg hiervan werd de letter "S" langer en dunner, terwijl de letters "O" en "X" groter en langer werden.
1918 - 1931
Een Amerikaanse vlag, een steenarend en een gouden cirkel met het woord "Worlds Champion" zijn op de achtergrond te zien. "Witte sokken." Net onder zijn twee gekruiste gouden honkbalknuppels, een kleine witte honkbal en een witte sok in het midden. Het opschrift "Chicago" is in blauw onder de afbeelding geschreven.
1932 - 1935
Het woord "SOX" in rood werd gebruikt als basis voor het elfde logo, dat diagonaal van links naar rechts werd geplaatst. Binnen de letter "O" staat een witte honkbal en op de achtergrond is een gele honkbalknuppel getekend.
1936 - 1938
De ontwerpers van het logo grijpen terug naar het ontwerp uit 1912. Ze wijzigden alleen het lettertype van de letters, maar hun positionering bleef ongewijzigd. Verder is de club weer terug in de oude donkerblauwe kleur.
1939 - 1948
In 1939 bevat het logo een geanimeerde weergave van een honkbalspeler die een T-shirt draagt met de woorden "White Sox". Op de achtergrond is er een gigantische rood-witte honkbalbal.
1949 - 1959
De "White Sox" passen hun embleem eind jaren vijftig opnieuw aan. Het logo toont een witte sok met vleugels die door de lucht, wind en wolken vliegen. Op de voorgrond is het woord "Chicago" in rood geschreven en omzoomd met een dunne blauwe contour.
1960 - 1975
Het nieuwe clublogo is een witte sok met een rode cirkel op de achtergrond. Bovenop de sok is een contour getekend van een honkbalspeler die met een honkbalknuppel zwaait.
1976 - 1981
Het zestiende 'White Sox'-logo is gebaseerd op een tekening van een honkbalspeler die met een blauwe knuppel naar een rode bal zwaait. De onderkant van het embleem is voorzien van de inscriptie "Chicago White Sox", die wordt gescheiden door rode lijnen. In blauw is het woord "Sox" iets boven geplaatst.
1982 - 1990
Het White Sox-logo is tien jaar later vrijwel onveranderd gebleven. Een van de kleine veranderingen is een verschuiving in de blauwe toon van licht naar donker.
1991 - heden
Het huidige White Sox-logo-ontwerp was een esthetische vernieuwing van het symbool uit 1912, dat een hoofdletter bevatte met twee kleine karakters erin. Ze zijn diagonaal gerangschikt en in dit voorbeeld van boven naar beneden gelezen. Er is een schandaal rond dit embleem in de sportwereld, omdat wordt aangenomen dat de ontwerper doelbewust "o" op "e" heeft laten lijken, waardoor het woord "Sox" een heel andere betekenis heeft gekregen. Ondanks de verschillen besloot het management van de club het verwarrende bord te behouden om de naam van de club onder de aandacht te brengen. De huidige versie zag er als volgt uit: een gestileerde inscriptie zonder grafische component.
Lettertype en kleur van het White Sox-logo
De franchisenemers weken af van de norm door de afbeelding van sokken niet in het teaminsigne te gebruiken. Na het hernoemen gebruikten ze de naam voor het logo in zijn oorspronkelijke vorm - als inscriptie. Het woord is kort, heeft slechts drie karakters en ziet er goed uit op honkbalmerchandise.
Omdat dit een linguïstisch insigne is, hebben de schilders speciale aandacht besteed aan de bewoording. Ze mengden vakkundig afbeeldingen en tekst, met behulp van een oud-Engels lettertype dat Gotham Bold nabootst voor de inscriptie. De letters zijn georganiseerd in drie niveaus: de bovenste "S" (met een dubbele lijn en een langwerpige staart), de tweede "O" (met rechthoekige hoeken) en de onderste "X". (met karakteristieke schreven).
Het White Sox-logopalet bevat alle primaire kleuren van de franchise: zwart, zilver en wit. De letters worden eerst geschreven, gevolgd door een achtergrond die de helft van de kromming van het eerste teken splitst en een rand.
Wat is het Sox-logo?
Van boven naar beneden bestaat het eigentijdse embleem van het Sox-honkbalteam uit drie diagonale letters. Ze zijn ontworpen in de Oud Engelse stijl (de originele emblemen) met mooie lijnen, kleine puntjes en windingen. Omdat de symbolen op elkaar zijn gelaagd, wordt het midden o verduisterd.
Waar staat de MR op het Chicago White Sox-uniform voor?
De MR op het teamuniform is een gebaar van verdriet, een gedenkteken voor de vrouw van de voorzitter, die in 2021 op 85-jarige leeftijd stierf. De initialen van Marty Reinsdorf worden weergegeven door witte letters in een zwart ovaal. De leden van de club zullen tot het einde van het jaar een gedenkteken dragen. Deze vrouw heeft veel gedaan voor atletiek, waaronder het ontwerpen van de World Series-kampioenschapsringen van 2005 en de vijfde en zesde wedstrijd van het Chicago Bulls NBA-seizoen.
Wat is de bijnaam van de Chicago White Sox?
De White Sox was de bijnaam die aan het honkbalteam van White Stockings werd gegeven nadat ze naar Chicago waren verhuisd. Ze koos deze naam ter herdenking van de Chicago Cubs-atleten die vroeger deze bijnaam droegen.
De geschiedenis van de Chicago White Sox
De Chicago White Sox is een Amerikaans professioneel honkbalteam gevestigd in Chicago dat deelneemt aan de American League (AL). De White Sox wonnen drie World Series-kampioenschappen, twee in de vroege jaren 1900 (1906, 1917), en de derde in 2005, 88 jaar later. Ze worden vaak de 'South Siders' genoemd vanwege hun nabijheid tot Chicago's andere Hoofdklasse-franchise, de Cubs.
De White Sox werden in 1894 opgericht als de Sioux City (Iowa) Cornhuskers als een minor league-franchise. Charles Comiskey kocht het team aan het einde van het eerste seizoen en verhuisde het naar St. Paul, Minnesota. Het team verhuisde in 1900 naar Chicago en de hernoemde American League werd het jaar daarop verheven tot de status van Major League, waarbij Chicago in 1901 het inaugurele kampioenschap won. De Chicago-versie van de franchise stond bekend als de White Stockings tot 1904 toen ze hun huidige naam.
De reputatie van het team was lange tijd aangetast door zijn deelname aan de World Series 1919, waarin Chicago-spelers probeerden het spel te manipuleren in het voordeel van de underdog Cincinnati Reds. Acht spelers van de club, waaronder outfielder Shoeless Joe Jackson, werden later betrokken bij gokken. In wat bekend werd als het Black Sox Scandal, bewees het bewijs dat de mannen doelbewust de World Series in acht wedstrijden hadden verloren, waardoor de spelers geschorst werden en de reputatie van het team en de sport werd geschaad. Na het schandaal worstelden de White Sox de volgende 86 seizoenen, waarbij ze slechts één AL-wimpel wonnen - in 1959 met een drukke club genaamd "the Go-Go Sox", maar ze wonnen in 1983 wel een divisiekampioenschap met een aantal bekende spelers voor "lelijk winnen".
Stap
Hoewel de White Sox in het grootste deel van de twintigste eeuw niet veel succesvolle teams hadden, hadden ze wel een aantal toekomstige Hall of Famers op hun roster, waaronder Eddie Collins, Luke Appling, Al Simmons, Luis Aparicio en Nellie Fox, als evenals fanfavorieten Minnie Mioso en Harold Baines. Carlton Fisk, een 11-voudig all-star (vier met de White Sox) en een van de beste catchers aller tijden, werd in 1981 getekend door de Red Sox. Frank Thomas, de eerste honkman van het team in 16 jaar, won terug- to-back AL Most Valuable Player-trofeeën in 1993 en 1994.
In 2005 leidde manager Ozzie Guillen een doorgewinterd White Sox-team naar een onverwacht World Series-kampioenschap, het eerste van het team sinds 1917. De White Sox keerden in 2008 terug naar het naseizoen, maar kwamen niet verder dan de eerste ronde. Het team eindigde de komende drie seizoenen niet hoger dan tweede in zijn divisie, en oplopende spanningen tussen Guillen en het teammanagement leidden ertoe dat zijn contract kort voor het einde van het seizoen 2011 werd beëindigd. De White Sox gingen vervolgens door een lange wederopbouwperiode waarin ze tot het einde van het decennium rond de onderkant van het klassement eindigden.
Chicago had zijn eerste winnende seizoen sinds 2008 in het seizoen 2020, dat werd afgebroken vanwege de COVID-19-pandemie, en de ploeg keerde terug naar de play-offs na een afwezigheid van 11 jaar. Het werd echter verslagen in de Wild Card Series door de Oakland A's. Tony La Russa keerde tijdens het laagseizoen voor de tweede keer terug als manager. Chicago's comeback ging door in 2021 toen het team 93 wedstrijden won om de Central Division te winnen. Het bereikte de AL Division Series voordat het werd uitgeschakeld door de Houston Astros.
Feiten over de Chicago White Sox
#1. De franchise begon als een Iowa minor league ballclub.
De Chicago White Sox stonden oorspronkelijk bekend als de Sioux City Cornhuskers en werden opgericht in 1894. Ze zaten in de minor leagues en zouden daar tot 1901 blijven. Na één seizoen in Iowa kocht Charles Comiskey het team en verhuisde het naar St. Paul, Minnesota. Ze zouden uiteindelijk rond de eeuwwisseling, in 1900, hun weg naar Chicago vinden.
#2. Rechtshandige werpers hebben een lange, sombere run op Opening Day.
Geen enkele rechtshandige startende werper heeft sinds 1944 een wedstrijd gewonnen voor de White Sox op Opening Day. Hoewel linkshandige startende werpers en rechtshandige relievers dit hebben gedaan, heeft geen enkele RH-startende werper dat gedaan sinds Oral Grove in 1944. Sox mag nooit meer een rechtshandige werper starten op Opening Day. Of misschien blijven ze proberen de streak te doorbreken.
#3. Ze wonnen de allereerste American League-wedstrijd.
Het team heeft in de loop der jaren wat problemen gehad, maar ze kunnen claimen de winnaars te zijn van de eerste officiële American League-wedstrijd in de geschiedenis. Op 24 april 1901 speelde het team de Cleveland Blues. De eindstand was 8-2 in het voordeel van de Chicago White Stockings.
#4. Het jaar 2021 markeerde het einde van een ongelooflijke reeks.
Na 120 jaar als Major League-team, doorbraken de Chicago White Sox 2021 hun playoff-trend om dezelfde tegenstander nooit twee keer te zien. Dat klopt, de White Sox hadden sinds 1901 niet meer met dezelfde franchise te maken gehad in hun play-offgeschiedenis. De Houston Astros, die ze eerder hadden gespeeld in de World Series 2005 toen de Astros in de National League waren, waren de tegenstanders van de club van 2021.
#5. De White Sox was de naam van het eerste team die op de achterkant van een trui verscheen.
De Cleveland Indians waren het eerste MLB-team dat in 1929 nummers op de achterkant van het shirt van elke speler plaatste, maar de White Sox waren de eersten in 1960 die namen op de achterkant van het shirt van elke speler plaatsten. Behalve de Yankees heeft nu elk ander team dit voorbeeld gevolgd.
Geruchten over de White Sox
#1. Joe Maddon is niet benaderd door de White Sox.
Terwijl de White Sox op zoek blijft naar een nieuwe manager, is Joe Maddon een grote naam die nog moet worden genoemd. De voormalige Rays/Cubs/Angels-manager vertelde de Cubs Talk-podcast (op NBC Sports Chicago, dankzij Tim Stebbins) dat "ik helemaal niets van [the White Sox] heb gehoord", maar dat hij "natuurlijk... geïnteresseerd’ in gesprek met de organisatie. Maddon is deze winter niet openlijk in verband gebracht met een van de openstaande managementfuncties, hoewel hij in de schijnwerpers heeft gestaan vanwege een perstour voor zijn aanstaande boek.
Op papier lijkt Maddon een aantrekkelijk vooruitzicht voor een White Sox-team dat blijkbaar Tony La Russa wil vervangen door een andere ervaren manager, gezien zijn lange en succesvolle staat van dienst en zijn voormalige banden met Chicago. Echter, van de vier kandidaten die tot nu toe aan de Sox-positie zijn gekoppeld, hebben twee (Ron Washington en Ozzie Guillen) eerdere managementervaring in de Major League, terwijl de andere twee (Royals-bankcoach Pedro Grifol en Astros-bankcoach Joe Espada) de eerste zouden zijn. tijd MLB-managers.
#2. De White Sox zullen naar verwachting Ozzie Guillen interviewen voor een leidinggevende functie.
NBC Sports Network Volgens Michael Allardyce van de Chicago Tribune zijn de White Sox van plan om volgende week Ozzie Guillen te interviewen in hun zoektocht naar een nieuwe manager na Tony La Russa's pensionering. Guillen heeft eerder aangegeven interesse te hebben om terug te keren naar de stoel van de manager, en de White Sox zouden een ervaren manager willen om La Russa op te volgen. De White Sox zijn eerder in verband gebracht met Astros-bankcoach Joe Espada, Royals-bankcoach Pedro Grifol en Braves derde honkcoach Ron Washington voor hun bestuurlijke opening.
Guillen leidde de White Sox eerder acht seizoenen, beginnend in 2004, met als hoogtepunt een seizoen van 2005 waarin de White Sox 99 wedstrijden wonnen en voor het eerst sinds 1917 de World Series wonnen. Guillen leidde de Marlins tijdens het seizoen 2012 nadat hij het zuiden had verlaten kant. Hij heeft een algemeen record van 678-617 in 9 seizoenen als manager.
#3. Joe Espada wordt geïnterviewd door de White Sox in hun zoektocht naar managers.
Volgens Jon Heyman van de New York Post hebben de White Sox vandaag Astros-bankcoach Joe Espada geïnterviewd als onderdeel van hun managementjacht (Twitter-link). Volgens Jesse Rogers van ESPN heeft Chicago ook contact opgenomen met Braves derde honkcoach Ron Washington (op Twitter). Het is onduidelijk of Washington van plan is interviews af te nemen.
Espada is de tweede erkende mededinger die Chicago ontmoet. Vorige week beweerde ESPN's Enrique Rojas dat Royals-bankcoach Pedro Grifol op een gegeven moment een interview had gepland met de Red Sox. Zowel Espada als Grifol interviewden deze week voor de vacante managementfunctie van de Marlins, terwijl de laatste ook een kandidaat is voor de vacante managementfunctie van Kansas City.
De 47-jarige Espada is er nooit in geslaagd in de grote competities, maar hij heeft de verbeelding van velen geprikkeld. De inwoner van Puerto Rico was naar verluidt een finalist in de Mets-zoektocht die afgelopen winter resulteerde in de aanwerving van Buck Showalter, en hij had eerder interesse van onder meer de A's, Giants, Cubs en Twins. Hoewel hij niet is benoemd tot hoofdcoach, heeft Espada gediend als bankcoach voor een aantal succesvolle Houston-teams die teruggaan tot 2018. Hij heeft voor zowel AJ Hinch als Dusty Baker gewerkt, wat het belang illustreert dat verschillende aanvoerders aan zijn ideeën hechten.
In het weekend meldde Bob Nightengale van USA Today dat de Red Sox er de voorkeur aan gaven een ervaren manager in te huren om Tony La Russa te vervangen. Uit interviews met Grifol en Espada blijkt dat ze starters niet vroegtijdig uitsluiten. Desalniettemin heeft Washington enige eerdere ervaring in de post. Hij leidde de Rangers van 2007 tot 2014 en won in 2011 en 2012 back-to-back AL-wimpels. De 70-jarige bracht de afgelopen zes seizoenen door als Brian Snitker's derde honkcoach in Atlanta.
#4. Dustin Garneau heeft zijn pensionering aangekondigd.
Dustin Garneau, een voormalig Major League-catcher, kondigde vanmiddag zijn afscheid op Twitter aan. 'Ik ga ze ophangen. "Ik wil iedereen bedanken die een impact heeft gehad op mijn carrière", schreef Garneau. "Aan mijn vrouw, die er altijd voor me is geweest met ups en downs." Aan mijn agent (Marc Kligman), bedankt dat je er altijd voor me bent en me een deel van je familie hebt gemaakt. En aan mijn vrienden en familie die me steunden.”
Garneau werd in 19 in de 2009e ronde gedraft door de Rockies en maakte zes jaar later zijn Major League-debuut. In augustus 2015 maakte het Cal State Fullerton-product zijn Major League-debuut net na zijn 28e verjaardag. Het was de eerste van acht jaar op rij dat hij het hoogste niveau bereikte. Garneau was een typische dieptevanger en nam nooit deel aan meer dan 41 MLB-spellen in een seizoen terwijl hij zes verschillende uniformen droeg.
Garneau werd na twee seizoenen in Colorado geclaimd door de A's. Daarna zou hij veel onderweg zijn, naar de White Sox, Angels, A's en Astros gaan voordat hij in 2020 terugkeerde naar de A's en Astros. Hij keerde in 2021 terug naar de Rockies met een minor league-contract, maar werd geruild naar de Tigers, waar hij de voorgaande twee seizoenen doorbracht. Dit omvatte acht wedstrijden eerder dit seizoen, maar hij bracht het grootste deel van het jaar door in Triple-A voordat hij vorige week werd 'released'.
#5. Pedro Grifol, de bankcoach van de Royals, trekt belangstelling voor leidinggevende functies.
Volgens Enrique Rojas van ESPN trekt Royals-bankcoach Pedro Grifol belangstelling van een aantal teams met leidinggevende openingen, waaronder de Royals, White Sox en Marlins.
Grifol, die volgende maand 53 wordt, werd in 1991 door de Twins gekozen en speelde van 1991 tot 1999 in de minor leagues. Hij promoveerde naar Triple-A, maar werd tijdens zijn spelerscarrière nooit opgeroepen voor de major leagues. Later stapte hij over naar andere functies, waaronder directeur van minor league-operaties bij de Mariners voordat hij in 2013 bij de Royals' coachingstaf kwam.
Zijn naam kwam regelmatig naar voren in eerdere zoekopdrachten van managers, een indicatie van Grifol's positie in het spel. Voorafgaand aan het seizoen 2018 was hij een kandidaat om de Tigers te leiden en een jaar later werd hij door de Orioles overwogen. Hij was een kandidaat voor de Giants en de positie in Kansas City vóór 2020, maar hij werd verslagen door Mike Matheny, die de afgelopen drie jaar de leiding had gehad maar net werd ontslagen. Hij werd later opnieuw in aanmerking genomen voor de leidinggevende functie van de Tigers voor 2021, maar werd verslagen door AJ Hinch.
Na weer een slecht seizoen hebben de Royals een ingrijpende herstructurering ondergaan. Afgezien van Matheny heeft de club pitching-coach Cal Eldred en president van honkbaloperaties Dayton Moore losgelaten. In het geval van Moore werd algemeen directeur JJ Picollo gepromoveerd om het roer over te nemen, wat voor enige continuïteit zorgde ondanks het duidelijke verlangen naar verandering. Het is waarschijnlijk dat dezelfde strategie zal worden gebruikt om de managementpositie te vervullen, waarbij Grifol mogelijk doorgroeit van bankcoach naar manager.
Wat is het ontwerp van het White Sox-logo?
Het ontwerp van het White Sox-logo heeft een gestileerde "Sox" -lettering in zwart met witte contouren. De letters zijn in een witte honkbaldiamant geplaatst.
Hoe is het White Sox-logo in de loop van de tijd veranderd?
Het White Sox-logo heeft in de loop van de geschiedenis van het team verschillende wijzigingen ondergaan, waaronder wijzigingen in de letterstijl en de gebruikte kleuren.
Kan ik merchandise met het White Sox-logo kopen?
Ja, merchandise met het White Sox-logo is te koop.
Wat zijn de afmetingen van het White Sox-logo?
De afmetingen van het White Sox-logo kunnen variëren, afhankelijk van het specifieke gebruik of de specifieke toepassing.
Hoe verhoudt het White Sox-logo zich tot de geschiedenis van het team?
Het White Sox-logo symboliseert de identiteit van het team en zijn geschiedenis in de Major League Baseball.
Welke boodschap brengt het White Sox-logo over?
Het White Sox-logo straalt een gevoel van trots, traditie en professionaliteit uit en vertegenwoordigt het team en zijn fans.
Is het White Sox-logo een handelsmerk?
Ja, het White Sox-logo is een handelsmerk en beschermd intellectueel eigendom van het team.
In Conclusie
Vanwege revisies en aanpassingen heeft de Chicago White Sox in de loop der jaren verschillende logo's doorlopen. Het iconische logo van een gigantische "S" met de letters "O" en "X" in de lus van de grote "S" is er in drie varianten. De franchisenemers weken af van de norm door de afbeelding van sokken niet in het teaminsigne te gebruiken. Na het hernoemen gebruikten ze de naam voor het logo in zijn oorspronkelijke vorm - als inscriptie. Het woord is kort, heeft slechts drie karakters en ziet er goed uit op honkbalmerchandise.
Gerelateerde artikelen
- MARKETINGBEDRIJF: 30 beste marketingbureau
- Sox-naleving: vereisten en controles
- RED SOX-LOGO
- WAT IS MANAGERILE ACCOUNTING: Methoden van Managerial Accounting
- Zakelijke uitgaven: lijst met zakelijke uitgaven
- CUBS-LOGO: Chicago Cubs-teamgeschiedenis en tijdlijn
Referenties
